Σύμφωνα με την Δογματική διδασκαλία της διαχρονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας (και όχι της εκάστοτε Διοικούσης Εκκκλησίας-Συνόδου) ο Παπισμός είναι αίρεσις, καθώς  και μήτρα πολλών αιρέσεων και πλανών. 
 

Η πρώτη και μεγαλύτερη αίρεσίς τους είναι η διδασκαλία του Filioque, της εκπορεύσεως δηλαδή του Αγίου  Πνεύματος και εκ του Υιού, η οποία είναι αντίθετη με όσα ο ίδιος ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός, εδίδαξε περί του Αγίου Πνεύματος:

«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ». ⁽¹⁾

Είναι ακόμη αντίθετη και με το Σύμβολον της Πίστεώς μας, το οποίον σαφέστατα και ξεκάθαρα μας λέγει ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται ΜΟΝΟΝ εκ του Πατρός: 
«Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό κύριον, τό ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῶ συμπροσκυνούμενον καί συνδοξαζόμενον, τό λαλήσαν διά τῶν προφητῶν». (Ἄρθρον 8ον)

Σύνολος ο χορός των Πατέρων και σε Συνόδους και ξεχωριστά θεωρούν τον Παπισμό αίρεση, διότι εκτός του Filioque παρήγαγε πλήθος άλλων πλανών, όπως το πρωτείο και το αλάθητο του πάπα, τα άζυμα, το καθαρτήριο πυρ, την άσπιλο σύλληψη της Θεοτόκου, την κτιστή Χάρη, την εξαγορά των αφέσεων (indulgentiae), την βλάσφημη θεωρία του Ανσέλμου περί «θείας ικανοποιήσεως»· άλλαξε όλη σχεδόν την διδασκαλία και πράξη για το Βάπτισμα, το Χρίσμα, την Θεία Ευχαριστία και τα άλλα μυστήρια και μετέτρεψε την Εκκλησία σε κοσμικό κράτος.

Ο σημερινός Παπισμός παρεξέκλινε πολύ περισσότερο του μεσαιωνικού Παπισμού από την διδασκαλία της Εκκλησίας, ώστε δεν αποτελεί πλέον συνέχεια της αρχαίας Δυτικής Εκκλησίας.

Εισήγαγε πλήθος νέων υπερβολών στην «Μαριολογία»,όπως την διδασκαλία περί της Θεοτόκου ως «συλλυτρώτριας» (corredemptrix) του ανθρωπίνου γένους.

Ενίσχυσε την «Χαρισματική Κίνηση» πεντηκοστιανικών ομάδων, δήθεν πνευματοκεντρικών.

Υιοθέτησε ανατολικές πνευματικές μεθόδους προσευχής και διαλογισμού.

Εισήγαγε νέες καινοτομίες στη Θεία Λατρεία, όπως τους χορούς και τα μουσικά όργανα. Εσυντόμευσε και ουσιαστικά κατέστρεψε την Θεία Λειτουργία. 

Στον χώρο του Οικουμενισμού έθεσε τις βάσεις για την Πανθρησκεία με την Β’ Βατικάνειο Σύνοδο, αναγνωρίζοντας την «πνευματική ζωή» των αλλοθρήσκων.

Εξακολουθεί να στηρίζει την «Ουνία», αυτήν την καρικατούρα της Ορθοδοξίας, με την οποία ως δούρειο ίππο εξαπατά και προσηλυτίζει πιστούς,  διαψεύδοντας έτσι πανηγυρικά τις δήθεν ειλικρινείς προθέσεις της για ένωση.

Γενικώς υπάρχει ριζική αλλαγή του Παπισμού και στροφή προς τον Προτεσταντισμό μετά την Β’ Βατικάνειο Σύνοδο, ως και υιοθέτηση διαφόρων "πνευματικών" κινημάτων της «Νέας Εποχής».

Κατά τον Άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, τον Μυσταγωγό, ο Παπισμός προκάλεσε στην Εκκλησία μεγαλύτερη ζημία από όση προκάλεσαν όλες μαζί οι αιρέσεις και τα σχίσματα.

Οι Ορθόδοξοι είχαμε κοινωνία με τους προ του σχίσματος πάπες και πολλούς πάπες τους εορτάζουμε ως αγίους. Όμως οι μετά το σχίσμα πάπες είναι αιρετικοί και αντίχριστοι, σύμφωνα και με τα λόγια του μεγάλου και σύγχρονου Αγίου μας Κοσμά του Αιτωλού:
«Ο ένας ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ είναι ο ΠΑΠΑΣ, και ο έτερος είναι αυτός που είναι στο κεφάλι μας...  αυτοί οι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ είναι εις την ΑΠΩΛΕΙΑΝ...». .⁽²⁾

Έπαυσαν να είναι διάδοχοι στον θρόνο της Ρώμης, δεν έχουν αποστολική διαδοχή, επειδή δεν έχουν την πίστη των Αποστόλων και των Πατέρων. Δια τον λόγο αυτόν τον εκάστοτε πάπα «ου μόνον ου κοινωνικόν έχομεν, αλλά και αιρετικόν αποκαλούμεν».

Και όπως λέγει ο Άτλας της Ορθοδοξίας Μάρκος ο Ευγενικός: «Ημείς δι’ ουδέν άλλο απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλ’ ή  ότι εισίν ου μόνον σχισματικοί, αλλά και αιρετικοί».⁽³⁾ 

Λόγω όλων αυτών των αιρέσεων και βλασφημιών ιδιαιτέρως εναντίον του Αγίου Πνεύματος με την διδασκαλία περί του Filioque, έχασαν το Άγιο Πνεύμα, και όλα σ’ αυτούς είναι αχαρίτωτα. Κανένα μυστήριό τους δεν είναι έγκυρο σύμφωνα με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και κατά τον Άγιο Συμεών:
«Βλασφημούσιν άρα οι καινοτόμοι και πόρρω του Πνεύματος εισί, βλασφημούντες κατά του Αγίου Πνεύματος, και ουκ εν αυτοίς όλως το Πνεύμα το Άγιον· διο και τα αυτών αχαρίτωτα, ως την χάριν του Πνεύματος  αθετούντων  και υποβιβαζόντων αυτό... διο και το Πνεύμα ουκ εν αυτοίς το Άγιον, και ουδέν πνευματικόν εν αυτοίς και καινά πάντα και  εξηλλαγμένα τα εν αυτοίς και παρά την θείαν παράδοσιν».⁽⁴⁾

Παραπομπές

⁽¹⁾ (Ιω. ιε΄ , 26)

⁽²⁾  Άγιος Κοσμάς Διδαχή Η’ (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Διδαχές, εις Ι. ΜΕΝΟΥΝΟΥ, εκδόσεις «Τήνος», Αθήνα,)

⁽³⁾ Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός εν τη ΚΕ’ συνελεύσει της ψευδοσυνόδου Φεράρας. Βλέπε και Ιερόν Πηδάλιον ερμηνεία ΜΣΤ’ Αποστ. Καν., σελ. 55

⁽⁴⁾ Διάλογος 23, PG 155, 120-121. Επιστολή περί των Μακαρισμών 5, εν D. BALFOUR, Συμεών αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1416/17-1429), Έργα Θεολογικά, Ανάλεκτα Βλατάδων 34, Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 226