Τεύχος 3
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
29/3 Μάρκος Αρεθουσίων, Μάρτυς *
ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΡΕΘΟΥΣΙΩΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο Άγιος Μάρκος ήταν Επίσκοπος Αρεθουσίων και ήκμασε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου και του βασιλέως Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.). Το έτος 341 μ.Χ. συμμετείχε στην Σύνοδο της Αντιόχειας. Στα Πρακτικά μάλιστα αυτής, διασώζεται «Έκθεσις Πίστεως Μάρκου Αρεθουσίων». Το επόμενο έτος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία Επισκόπων, η οποία μετέβη στα Τρέβηρα για να συναντήσει τον αυτοκράτορα Κώνσταντα. Το έτος 343 μ.Χ. έλαβε μέρος στην Σύνοδο της Φιλιππουπόλεως και το έτος 351 μ.Χ. στην Σύνοδο του Σιρμίου, η οποία καταδίκασε τον Φωτεινό, Επίσκοπο Σιρμίου, ως οπαδό του αιρετικού Επισκόπου Αγκύρας, Μαρκέλλου. Τον συναντάμε, επίσης, στην Σύνοδο της Σελευκείας της Ισαυρίας, το έτος 358 μ.Χ. Μια μέρα, κινούμενος από θείο ζήλο, γκρέμισε ένα...
Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
16/3 Χριστόδουλος, Όσιος *
ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, ΟΣΙΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο Όσιος Χριστόδουλος γεννήθηκε σε μία κωμόπολη κοντά στη Νίκαια της Βιθυνίας γύρω στο 1020 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ιωάννης. Από πολύ νέος επιθύμησε να εγκαταλείψει τον κόσμο και ν΄ αφοσιωθεί στην μοναχική ζωή. Ξεκίνησε από κάποια Μονή στον Όλυμπο της Βιθυνίας, όπου μετά από λίγο καιρό εκάρη Μοναχός.Από εκεί θα ματαβεί στους Αγίους Τόπους και για μικρό διάστημα θα μονάσει σε κάποιο ερημικό μέρος εκεί. Οι επιδρομές όμως των Σαρακηνών αναγκάζουν τους Μοναχούς να εγκαταλείψουν εκείνα τα μέρη και έτσι επανέρχεται στην Μικρά Ασία και εγκαθίσταται στο Όρος Λάτρος της Μυσίας. Εκεί διέπρεψε σ΄ όλες τις αρετές και οι Μοναχοί των εξέλεξαν πρώτον επιστάτη με το αξίωμα του Αρχιμανδρίτη, γεγονός που του έδωσε και το προ...
Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Ο Πρόεδρος Κλίντον
" Η επίσκεψις του Μ. Κλίντον εις Αθήνας & Κωνσταντινούπολιν "
Μόνον όποιος δεν θέλει να ιδεί, δεν βλέπει και όποιος δεν θέλει να ακούση δεν ακούει. Αλλιώς, τα γεγονότα είναι φαεινώτερα του ηλίου και ο εξ’ αυτών θόρυβος ηχηρώτερος της βροντής. Τα ακολουθήσαντα γεγονότα της αισχρής μειοδοσίας εις Ελσίνκι, αποσαφηνίζουν, εξηγούν και προσδιορίζουν κάθε τυχούσα απορία η παραμένουσα αμφιβολία για το “καθεστώς πραγμάτων”, που πιεστικώς ήλθε να επιβάλλη η παρουσία του ιδίου του Προέδρου των Η.Π.Α. κατά το ταξείδιόν του εις τας δύο γείτονας χώρας.
Έχοντες την άνεσιν, πλέον, του... “επιμηθέως”, δυνάμεθα να συμπληρώσωμεν ο,τι τυχόν τας ημέρας εκείνας μας διέφευγε και να επιβεβαιώσωμεν φόβους και ανησυχίας που τότε μας εγεννήθησαν, επί τω ακούσματι και μόνον της ειδήσεως του επιχειρουμένου ταξειδίου του φερεφώνου της “ Νεας Εποχής”, αιμοσταγούς, ευτελισμένου, ανηθίκου και κακή τη μοίρα τοποθετηθέντος... “πλανητάρχου”.
Δεν ήτο αυτή ταύτη η κυβέρνησις των ανδρεικέλων, η αντιδρώσα εις τας πιέσεις των Η.Π.Α. περί άρσεως του “Veto”, αλλά ο υπάρχων εν αυτή φόβος από την λαϊκήν αντίδρασιν περί τούτου. Αν κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε, τότε από καιρού το “Veto” της Ελλάδος θα είχεν αρθή. Αυτές τις “φοβίες” της Μαρξιστικής κυβερνήσεως ήλθεν να απαλύνη ο Κλίντον, αυτοπροσώπως πλέον, ως και να μεθοδεύση την όλην προσέγγισιν της φαινομενικώς εν διαστάσει τελούσης Ελληνο - Τουρκικής διπλωματίας.
Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., εκαλείτο από τούς αυθέντας του, των ιδρυμάτων Ροκφέλερ της Αμερικής (N.S.A., Τριμερή Επιτροπή, Ίδρυμα Χεριτατζ, Τσέϊθαμ Χαουζ, Επιτροπή των 40, κ.λ.π.), να ρίψη συντριπτικόν το βάρος του επάνω σε κάθε απομένουσα “αντίστασιν” της ελληνικής πλευράς, εξηγών εν ταυτώ εις τούς Τούρκους την ακολουθητέαν πορείαν, ώστε να αποφευχθή (προσωρινώς, μέχρι υπογραφής) το “τσαλάκωμα” των Ελλήνων (η φράσις ανήκει στον κ. Κλίντον).
Οι αμετροεπείς και ποταπές γελοιότητες περί Ελληνο-Τουρκικής φιλίας, οι οποίες ηκολούθησαν τούς καταστρεπτικούς σεισμούς εις τας δύο χώρας, απετέλεσαν απρόσμενον δώρον εις τούς σχεδιασμούς των ξένων κέντρων εξουσίας, διευκολύνοντες κατά πολύ τούς χειρισμούς του όλου θέματος. Υπήρξαν αριστερές οργανώσεις “ειρήνης” εκ Λεσβου, οι οποίες δια τηλεγραφημάτων των προέτρεπον τον Έλληνα Πρωθυπουργόν να μην επιμείνη επί του “Veto”. Συγχρόνως, από καιρού, οι προκλητικές παρουσίες τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών είχον παύσει εις τούς ελληνικούς αιθέρας, αφήνοντες τούς αείποτε επιπολάζοντας Έλληνας εις την πρόσκαιρον μακαριότητά των.
Το σκηνικόν της προδοσίας έπρεπε να στηθή εις την Τουρκίαν (ήτο συμφερώτερον δια την Ν. Εποχή) και όχι εις την Ελλάδαν. Οι κατευθυνόμενες ... “αυθόρμητες” αναρχικές εκδηλώσεις εις Αθήνας και κομμουνιστικά συλλαλητήρια, έδειχναν να οδηγούν την κυβέρνησιν εις ... δύσκολον θέσιν, ώστε να ... αναγκασθή να μεταθέση την επίσκεψιν του Αμερικανού Προέδρου. Το θέμα ήτο να αποφευχθή η προγραμματισθείσα άφιξις του Κλίντον πρώτα εις Αθήνας, ώστε το παιχνίδι να παιχθή εις Κων/πολιν, όπερ και συνέβη. Μακράν των Αθηνών και του Ελληνικού Λαού, ήτο πλέον άνετον εις το δίδυμον της συμφοράς Σημίτη - Γ. Παπανδρέου να μεθοδεύσουν την προδοσία, αφ’ ου εκεί συνεφωνήθη η μη προβολή του “Veto” υπό της Ελλάδος, δια την έναρξιν των διαπραγματεύσεων εισόδου της Τουρκίας εις την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν.
Η μετέπειτα άφιξις του προέδρου των Η.Π.Α εις Αθήνας (τα περί “αναβολής” εξεχάσθησαν αμέσως) ήτο καθαρώς εικονική, μη έχουσα ουσιαστικήν σημασίαν πλέον. Η “εμπνευσμένη” και “πατριωτική” ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία συνεκίνησε τούς αφελείς Έλληνας και ηύξησε το γόητρον του Προέδρου των εις την προς αυτόν εκτίμησίν των, δεν ίδρωσε το αυτί του Μπιλ Κλίντον. Ό,τι και εάν έλεγε ο κ. Στεφανόπουλος, του ήτο αδιάφορον διότι·
α) ήτο εν γνώσει της κοροϊδίας που επαίζετο την ώρα εκείνην ενώπιον 10 εκατομμυρίων Ελλήνων μεταξύ Προέδρου - Πρωθυπουργού, β)Η επιθυμητή απόφασις είχεν πλέον ληφθεί, και γ) Εις την Προεδρευομένην Δημοκρατίαν σημασία έχει τι λέει ο Πρωθυπουργός και όχι ο Πρόεδρος.
Άρα η επίσκεψις Κλίντον εις την Πατρίδα μας ουδέν καλόν και θετικόν άφησε πίσω της, ή μόνον τας κατεστραμμένας προθήκας, τα καμένα καταστήματα και τις λεηλατηθείσες περιουσίες των Ελλήνων μικρομεσαίων καταστηματαρχών, οι οποίοι εκλήθησαν να πληρώσουν τα σπασμένα της ενόχου αυτής επισκέψεως ...
...................................................................................................................
Μόλις ολίγον μετά την υπογραφήν εις Ελσίνκι, ζεύγη τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών παρεβίαζον προκλητικώς και αναιδώς τον εναέριον χώρον μας, χαστουκίζοντας (δια άλλην μίαν ακόμη φορά) περιφρονητικώς ένα αγέρωχον και ηρωϊκόν λαόν. Έναν υπερήφανον και ένδοξον λαόν, ο οποίος όμως σήμερα καθεύδει και δεν θέλει να συναιτισθή και να ανανήψη από όλες αυτές τις προδοσίες και τις συμφορές που του συμβαίνουν.
Άραγε θα ανανήψη κάποτε και πότε;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ε. α.