ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΡΝΗ; 

Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί και σεβαστοί Πατέρες, στο σημερινό κήρυγμα θα αναφερθούμε στη Σαμαρείτιδα.
Θα ήθελα λοιπόν, να μιλήσουμε για το πρόσωπο αυτό, διότι μέσα από το πρόσωπο αυτό θα αναζητήσουμε το δικό μας πρόσωπο.

Ας γυρίσουμε πίσω στα χρόνια που ο Χριστός, δρούσε στην αγία γη, στο Ισραήλ. Συγκεκριμένα θα ανατρέξουμε στη Σαμάρεια, που είναι περιοχή του Ισραήλ, το οποίο σαν Κράτος μέχρι και σήμερα χωρίζεται σε διάφορες περιοχές, όπως χωρίζεται και η Ελλάδα, στην Πελοπόννησο, τη Ρούμελη, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία κοκ.
Εκεί λοιπόν ο Πατριάρχης Ιακώβ, ένας από τους τρεις Πατριάρχες του Ισραήλ, (Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ) είχε ανοίξει ένα πηγάδι, για τις ανάγκες του σε νερό και το πηγάδι αυτό, έως και σήμερα ονομάζεται φρέαρ του Ιακώβ.
Εκεί κάνει μια στάση ο Χριστός μας. Σε λίγο έρχεται στο φρέαρ μια γυναίκα από την περιοχή, η οποία λόγω της τοπικής καταγωγής της, ονομάζεται Σαμαρείτιδα (από τη Σαμάρεια δηλαδή).

Παρουσιάζεται λοιπόν μια γυναίκα, από την ευρύτερη περιοχή της Σαμάρειας και πηγαίνει να πάρει νερό από το φρεάρ.
Ο Χριστός της ανοίγει κουβέντα, σίγουρα την καλωσόρισε, αν και αυτά τα προσπερνάει το Ευαγγέλιο, γιατί δεν αναφέρει ποτέ τέτοιες λεπτομέρειες.
Το Ευαγγέλιο θέλει να μπει στην ουσία του θέματος και ιδιαίτερα η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου έχει πάρα πολλά σοβαρά θέματα που εξετάζει.
Για να δούμε ποιά είναι αυτά:

Πρώτον, η Σαμαρείτιδα κάνει την ερώτηση πώς και της απευθύνει ο Χριστός τον λόγο, ενώ ο Ίδιος είναι από την περιοχή της Ιουδαίας. Μας εξηγεί το Ευαγγέλιο εδώ, ότι οι Σαμαρείτες και οι Ιουδαίοι δεν είχαν καμία επικοινωνία επειδή είχαν τσακωθεί και είχαν διαφωνήσει στα θρησκευτικά τους θέματα.

Οι μεν Ιουδαίοι πίστευαν ότι οι θυσίες προς τον αληθινό Θεό και οι προσευχές έπρεπε να γίνονται στο ναό του Σολομώντα, οι δε Σαμαρείτες έλεγαν ότι πρέπει να γίνονται στο όρος Γαριζίν. Είχαν αυτή τη διαφορά μεταξύ τους και αυτή η διαφορά είχε φέρει τόση κόντρα που δεν επικοινωνούσαν.
Ο ένας χαρακτήριζε αιρετικό τον άλλον! Ούτε καν δεν χαιρετούσαν οι μεν, τους δε.
Γι᾽ αυτό η Σαμαρείτιδα ρωτά τον Χριστό, πώς εσύ Ιουδαίος δέχεσαι και μου μιλάς αφού υπάρχει έχθρα μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρατειτών;

Η Σαμαρείτιδα λέει στο Χριστό ότι ήρθε να πάρει νερό για το σπίτι της, για τους δικούς της και ο Χριστός της προτείνει να της δώσει Εκείνος το δικό Του νερό.
Ταράχθηκε η Σαμαρείτιδα και Τον ρωτά, τι νερό έχει Εκείνος και από πού θα το βγάλει, αφού ούτε στάμνα έχει, και άρα πως θα βγάλει μέσα από το πηγάδι νερό για να της δώσει;
Εκείνος της λέει τότε, ότι το νερό που θα της δώσει, όταν το πιεί, δεν θα ξαναδιψάσει ποτέ!
Ποτέ, της λέει, δεν πρόκειται να ξαναδιψάσεις!
Άρα ο Χριστός μιλούσε για κάποιο άλλο είδους νερό.
Εκείνη του λέει: «Κύριε, δος μου το νερό αυτό, δια να μη διψώ και δια να μην υποβάλλομαι εις το τόσον κόπο του να έρχομαι εδώ για να βγάζω νερό από το πηγάδι».
Ε, της λέει, αφού θέλεις να σου δώσω από το δικό μου το νερό «πήγαινε φώναξε πρώτα τον άνδρα σου, και έλα εδώ μαζί με αυτόν...».

Τα έχασε εκείνη και του λέει: «δεν έχω άνδρα», είμαι ανύπαντρη.  Τότε, «λέγει προς αυτή ο Ιησούς· καλά είπες, ότι δεν έχεις άνδρα, διότι έχεις πάρει πέντε άνδρας, τον ένα ύστερα από τον άλλον. Και τώρα με αυτόν που έχεις, είσαι συνδεδεμένη μαζί του κρυφά και γι᾽ αυτό δεν είναι άνδρας σου».
Συζούσες, ζούσες μέσα στη πορνεία, χωρίς να ήταν κανένας νόμιμος άνδρας σου, αλλά ούτε και αυτόν που έχεις είναι άνδρας σου. Αυτό που μου είπες είναι αλήθεια.
Εκείνη «παγώνει» για δεύτερη φορά γιατί αναρωτιέται πώς ένας άγνωστος, ένας Ιουδαίος, τα γνωρίζει όλα αυτά και Του λέει: «Κύριε, από τα μυστικά της ζωής μου, τα οποία μου είπες, μολονότι δεν με έχεις συναντήσει άλλοτε, αλλά μόλις σήμερα με βλέπεις δια πρώτη φοράν, καταλαβαίνω ότι συ είσαι προφήτης...».
Θεωρώ, νομίζω, πιστεύω, διαισθάνομαι ότι εσύ μου λες όλη μου τη ζωή, και πρέπει να της είπε όλη της την ζωή ο Χριστός, δεν πρέπει να έμεινε μόνο στους πέντε άνδρες και σε αυτόν που είχε εκείνη τη στιγμή, πρέπει να της είπε και περισσότερα. 
«Καταλαβαίνω, λέει, ότι εσύ είσαι προφήτης».
«Η γυναίκα δε γεμάτη συγκίνηση ύστερον από αυτά, που ήκουσεν, αφήκε την στάμνα της στο πηγάδι και επήγε τρέχουσα εις την πόλιν και είπε εις τους ανθρώπους· Ελάτε να ίδετε έναν άνθρωπο, ο οποίος που είπεν όλα όσα έκαμα, και αυτά ακόμη τα μυστικά και ιδιαίτερά μου. Μήπως είναι αυτός ο Χριστός;». 

Προσέξτε, ότι μία γυναίκα που είναι βυθισμένη μέσα στην αμαρτία, έχει αλλάξει πέντε, έξι άντρες σαν πουκάμισα και ευρίσκεται μέσα στην πορνεία, όμως αυτή η αμαρτωλή γυναίκα έχει πνευματικά ερωτήματα δι᾽ αυτό και του λέει: «Κύριε,  από τα μυστικά της ζωής μου τα οποία μου είπες, μολονότι δεν με έχεις συναντήσει άλλοτε, αλλά μόλις σήμερον με βλέπεις δια πρώτη φορά, καταλαβαίνω, ότι συ είσαι προφήτης.
Σε παρακαλώ λοιπόν να με διαφωτίσεις επί του ακολούθου σπουδαίου ζητήματος. Οι Πατέρες μας επροσκύνησαν κι ελάτρευσαν τον Θεόν εις το όρος αυτό, το Γαριζίν, και σεις οι Ιουδαίοι λέγετε, ότι εις τα Ιεροσόλυμα είναι ο τόπος, όπου πρέπει να λατρεύωμεν τον Θεόν. Συ λοιπόν ως προφήτης, τι λέγεις δι᾽ αυτό;».

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ

Και αρπάζει την ευκαιρία ο Χριστός τότε και της είπε την μεγαλύτερη αλήθεια, που δεν είχε πει μέχρι τότε κανένας, ούτε και οι έλληνες φιλόσοφοι.
Κανένας δεν είχε πει ποτέ αυτή την αλήθεια!
Έκανε λοιπόν ο Χριστός την μεγάλη αποκάλυψη, ότι ο Θεός είναι Πνεύμα!
Για εμάς σήμερα δεν φαίνεται αποκάλυψη. Σήμερα το ακούμε σαν κάτι γνωστό, αλλά τότε, αυτό που είπε ο Χριστός ήταν βόμβα. Μην ξεχνάμε, αδελφοί μου, ότι τότε οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο ήλιος ήταν... Θεός. Ανέτειλε ο ήλιος και έπεφταν να τον προσκυνήσουν. Έδυε ο ήλιος και πάλι έπεφταν να τον προσκυνήσουν.

Γνωρίζετε τι είναι να έχεις μερικά αγάλματα όπως της Αθηνάς, του Δία, του Ποσειδώνα και να λες ότι αυτά τα μάρμαρα είναι ο Θεός; Και από ένα μάρμαρο να ζητάς την υγεία σου και ο,τιδήποτε άλλο θέλεις για να σε βοηθήσει; Αυτά πίστευαν δυστυχώς ως Θεό οι άνθρωποι! Αυτή ήταν η πίστη τους!
Όπως πίστευαν τότε οι μεν Σαμαρείτες ότι ο Θεός πρέπει να προσκυνείται μόνο στο όρος Γαριζίν. Οι δε Ιουδαίοι πίστευαν ότι ο Θεός πρέπει να λατρεύεται μόνο στο ναό του Σολομώντα.
Ο Χριστός όμως  λέει μία μεγάλη Αλήθεια: «Πνεύμα ο Θεός!». Οπουδήποτε μπορεί να λατρεύεται, και στο όρος Γαριζίν και στο ναό του Σολομώντα και παντού.

Θα λέγαμε εμείς σήμερα ότι και στην εκκλησία μπορείς να προσευχηθείς, αλλά και στο βουνό μπορείς να προσευχηθείς και μέσα στο αυτοκίνητο μπορείς να προσευχηθείς και στο σπίτι σου μπορείς να προσευχηθείς, διότι είναι πανταχού Παρών ο Θεός, γιατί ο Θεός είναι Πνεύμα.
Η αποκάλυψη αυτή ανατάραξε όλα όσα πίστευαν μέχρι τότε οι άνθρωποι. Ο Χριστός ανέτρεψε  όλη την τότε θεολογία! Όλη η θεολογία της εποχής εκείνης, τινάχτηκε στον αέρα! Ότι ο Θεός είναι Πνεύμα και ως Πνεύμα λατρεύεται.

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Δεν έχει καμιά σχέση με την ύλη ο Θεός και με τα υλικά αντικείμενα. Αυτό εμείς σήμερα το ξέρουμε από το Ευαγγέλιο.

Πού κρύβεται όμως το μυστικό τώρα; Το μυστικό, πατέρες και αδελφοί μου, κρύβεται στο ότι ο Θεός αυτή την αλήθεια δεν την είπε στους αρχιερείς! Αυτή την αλήθεια δεν την είπε στους ιερείς, στο ιερατείο της εποχής! Τη μεγαλύτερη αλήθεια ο Χριστός την εναπέθεσε στη καρδιά μιας πόρνης Σαμαρείτιδος!

Για σκεφθείτε λίγο τι ανατροπή έγινε εκείνη τη στιγμή! Σε καμιά Σύνοδο Αρχιερέων της εποχής Του ο Χριστός δεν αποκαλύπτει αυτή την αλήθεια! Σε κανέναν ιερέα, σε κανένα μοναχό, σε κανένα αρχιερέα!
Πιάνει μια πόρνη, τη Σαμαρείτιδα, που συζούσε παράνομα, ζούσε μέσα στην αμαρτία και σε αυτή την αμαρτωλή γυναίκα, της αποκαλύπτει τη μεγαλύτερη αλήθεια που έχει ακουστεί εις τους αιώνες για το τι είναι ο Θεός!
Τι είναι ο Θεός; Πνεύμα. Και αυτή τη μεγάλη αλήθεια την λέει σε μια πόρνη!
Αυτό πρέπει πολύ να μας προβληματίσει.

Για παράδειγμα την εποχή του Αντιχρίστου, όταν έρθουν ο προφήτης Ηλίας και ο προφήτης Ενώχ θα πάνε άραγε να πουν τις αλήθειες στους Πατριάρχες μας; Στους αρχιερείς μας; Στους ιερείς ή στους μοναχούς μας; ή θα τους παρακάμψουν όλους τους ανωτέρω, όπως τους παρέκαμψε και ο Χριστός;
Μήπως τους αγνοήσουν και δεν τους δώσουν σημασία; Μήπως όταν μιλήσει ο προφήτης Ηλίας για τον Αντίχριστο, θα μιλήσει όπως μίλησε ο Χριστός με σκληρά λόγια για τους αρχιερείς τον Άννα και τον Καϊάφα;
Θυμηθείτε τι είπε ο Χριστός στους ιερείς της εποχής Του!

Τους αποκάλεσε υποκριτές, τους είπε φίδια, τάφους κεκονιαμένους και τι δεν τους είπε!

Αντιθέτως, τη μεγαλύτερη αλήθεια την απεκάλυψε σε μια αμαρτωλή γυναίκα!
Πού αποκαλύπτεται ο Θεός; Που φανερώνεται;
Ο Θεός, αποκαλύπτει το θέλημά Του σε αυτούς που είναι πρόθυμοι να το ακούσουν και να το εκτελέσουν. Σε αυτούς ο Θεός αποκαλύπτει το θέλημά Του και τις αλήθειές Του. Στους υπολοίπους, που έχουν κλειστά τα αυτιά της ψυχής τους και κλειστά τα πνευματικά τους μάτια δεν τους αποκαλύπτεται,  ό,τι αξίωμα και αν έχουν, όποια θέση και αν κατέχουν.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ 

Μόνο αυτή την αλήθεια είπε ο Χριστός στη Σαμαρείτιδα;
Είπε και άλλη αλήθεια, μεγάλη και τρομερή!
Εκείνη εκστασιασμένη από όλα αυτά που άκουγε, επειδή αποκαλυπτόταν η αλήθεια μπροστά της, Τον ρώτησε τότε και κάτι άλλο.
Είχαν φθάσει στ᾽ αυτιά της κάποια θρησκευτικά θέματα και ερωτήματα.
Εκείνη την περίοδο γινόταν κάποια συζήτηση μεταξύ του λαού. Τι συζήτηση γινόταν;
Περί του ερχομού του Μεσσία.
Ήρθε ο Μεσσίας; Έρχεται ο Μεσσίας; Θα έρθει ο Μεσσίας; Οι άνθρωποι της εποχής της είχαν αυτούς τους προβληματισμούς από τις γραφές τους.
Ο ένας έλεγε ήρθε ο Μεσσίας, ο άλλος έλεγε έρχεται και ο άλλος έλεγε θα έρθει. Δεν συμφωνούσαν αναμεταξύ τους, διότι άλλοι έλεγαν ότι δεν έχουν εκπληρωθεί οι προφητείες και περίμεναν όταν θα εκπληρωθούν να δουν τι θα γίνει, ο άλλος έλεγε τώρα είναι ο καιρός κ.ο.κ.

Καταλαβαίνετε ότι γινόταν ένας φαύλος κύκλος, οι μεν να λένε έρχεται ο Μεσσίας, οι δε να λένε ότι μπορεί και να έχει γεννηθεί, οι άλλοι να λένε ότι θα έρθει αργότερα, οι δε ότι δεν είναι καιρός ακόμα αναμένετε ... κλπ.
Οπότε η Σαμαρείτιδα βλέποντας ότι ο Χριστός γνώριζε ό,τι της είχε συμβεί, χωρίς να την έχει ξαναδεί, θεώρησε σκόπιμο να Τον ρωτήσει για τον ερχομό του Μεσσία:
«Γνωρίζω, Του λέει, ότι έρχεται ο Μεσσίας, πες μου εσύ την αλήθεια· ήρθε; θα έρθει; έρχεται στο μέλλον; τι γίνεται;»
Και πάλι τη μεγαλύτερη αλήθεια ο Χριστός την αποκαλύπτει σε μια πόρνη και όχι στο ιερατείο.
Το γεγονός ότι και πάλι αυτή την αποκάλυψη την έκανε σε μία πόρνη, πρέπει να προβληματίσει πολύ εμάς τους ιερείς...

Τι γυρίζει και της απαντάει τότε ο Χριστός; Ποιόν αναζητάς, το Μεσσία; «Εγώ ειμί ο λαλών σοι».
Εγώ είμαι ο Μεσσίας, εγώ που σου μιλάω!
Αποκαλύπτει στην Σαμαρείτιδα, τη δεύτερη μεγάλη αλήθεια, στην οποία βασίζεται όλη η πίστη μας, ότι ο Ιησούς, είναι ο Μεσσίας!
Η λέξη Μεσσίας, στα ελληνικά σημαίνει Σωτήρας. Είναι ο Χριστός του Θεού, ο Χριστός του Κυρίου, ο εκλεκτός του Θεού, ο Υιός του Θεού, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού! Της αποκάλυψε λοιπόν ότι Εγώ είμαι ο Μεσσίας που αναμένετε!

Προσέξτε, και πάλι ο Χριστός δεν αποκάλυψε αυτή την μεγάλη αλήθεια, μέχρι εκείνη την ώρα, ούτε στους αποστόλους Του, ούτε στους αρχιερείς, ούτε στους ιερείς, αλλά την είπε, αδέλφια μου, σε μια πόρνη, σε μια γυναίκα αμαρτωλή!

Γιατί αποκαλύπτει τις μεγάλες Του αλήθειες σε μια αμαρτωλή γυναίκα; Γιατί ο Χριστός ήρθε να σώσει τους αμαρτωλούς!
Ήρθε να σώσει τους ανθρώπους εκείνους που έχουν επίγνωση της αμαρτίας τους, ήρθε να σώσει τους ανθρώπους που θέλουν να σωθούν, ήρθε να σώσει τους ανθρώπους που έχουν ανοιχτά τα αυτιά τους και θέλουν να ακούνε τον λόγο του Κυρίου για τη σωτηρία τους και είναι πρόθυμοι να τον εφαρμόσουν.

Ο Θεός αποκαλύπτεται και αποκαλύπτει το θέλημά Του σε εκείνους που είναι έτοιμοι να το εφαρμόσουν.
Δεν αποκαλύπτει ο Θεός το θέλημά Του στους περίεργους, στους εγωϊστές, δεν το αποκαλύπτει σε εκείνους που έχουν χτίσει τοίχους μέσα στα αυτιά τους.
Ο Θεός αποκαλύπτεται και λέει τις αλήθειές Του σε όσους είναι πρόθυμοι να Τον ακούσουν και να Τον ακολουθήσουν! Δεν τον ενδιαφέρει ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος, αρκεί να θέλει να Τον ακούσει και να Τον ακολουθήσει.

Έρχεται λοιπόν ο Χριστός για να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο και του αποκαλύπτει τις ιδιότητές Του: ότι ο Θεός είναι Πνεύμα και ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο Μεσσίας, ο Σωτήρας του κόσμου.

Η αλήθεια αυτή μίλησε μέσα στη καρδιά εκείνης της γυναίκας, της Σαμαρείτιδας και έκτοτε ακολουθούσε τον Χριστό.
Έβαλε τον Χριστό μέσα στην ψυχή της, άλλαξε ζωή από την ώρα που Τον συνάντησε, από την ώρα που Τον γνώρισε, από την ώρα που Του μίλησε και της μίλησε, άλλαξε όλη η ζωή της γυναίκας εκείνης και πήρε το όνομα Φωτεινή.
Γιατί ονομάστηκε Φωτεινή; Διότι γνώρισε το Φως, τον Χριστό!
Εγώ ειμί το Φως του κόσμου! είπε ο Χριστός, «ο ελθών προς με ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλά έξει το φως της ζωής».
Εγώ είμαι, λέγει ο Χριστός, το Φως του κόσμου και όποιος έρχεται κοντά Μου δεν θα περπατήσει ποτέ, μα ποτέ, στο σκοτάδι!

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤAI ΣΕ ΕΜΑΣ

Εδώ μας δίνεται ένα άλλο μεγάλο μήνυμα:
Σ᾽ εμάς αποκαλύφθηκε ο Θεός;
Σ᾽ εμάς ο Χριστός μίλησε μέσα στην καρδιά μας; Για να μιλήσει ο Χριστός μέσα στην καρδιά μας πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και αληθινοί.
Πρέπει να σπάσουμε τον καθρέφτη που ωραιοποιεί τον εσωτερικό μας κόσμο. Γιατί εμείς ωραιοποιούμε τους εαυτούς μας, δι᾽ αυτό δεν αφήνουμε τον Θεό να μας αποκαλυφθεί μέσα μας.
Γι᾽ αυτό δεν αποκαλύφθηκε στους κληρικούς της εποχής Του. Για θυμηθείτε, πώς ονόμασε ο Χριστός τους κληρικούς της εποχής Του; Υποκριτές! «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί!», εσείς δηλαδή που άλλοι δείχνετε και άλλοι είστε!
Κοροϊδεύετε με λίγα λόγια τον κόσμο!

Ο Χριστός ως Παντογνώστης ήξερε τα μύχια της ψυχής τους γι᾽ αυτό σε αυτούς τους υποκριτές δεν απεκάλυψε την αλήθεια, γιατί ήξερε ότι κορόϊδευαν τον κόσμο με την υποκρισία τους!
Εν αντιθέσει με την Σαμαρείτιδα που ήταν αληθινή και ειλικρινής. Όταν της είπε, πήγαινε φώναξε τον άνδρα σου, εκείνη θα μπορούσε να πει, δυό λεπτά να πάω και να φέρει αυτόν που συζεί και να πει στον Ιησού, αυτός είναι ο άντρας μου, δεν έχουμε παντρευτεί ακόμα, αλλά κανονίζουμε να παντρευτούμε.
Αλλά εκείνη έσπασε τον καθρέφτη της ωραιοπάθειας και είπε στον Ιησού την αλήθεια: «Ουκ έχω άνδρα». Απεκάλυψε αυτό που ήταν.

Εμείς είμαστε το ίδιο ειλικρινείς; Αποκαλύπτουμε τον εαυτό μας, αδέλφια μου; Τολμούμε να πούμε ποιοί πραγματικά είμαστε; Το κάνουμε; Φυσικά και όχι.

Ο κόσμος, για παράδειγμα, έρχεται στο μοναστήρι και εμπιστεύεται το ράσο, το συμβουλεύεται.
Βλέπει ράσο ο κόσμος και το εμπιστεύεται, ενώ ο Χριστός δεν το εμπιστεύτηκε, καθόταν μακριά, το σεβόταν, πήγαινε στο ναό, αλλά έμενε μακρυά από το ράσο.
Όχι ότι θα έχουμε ασέβεια απέναντι στο ράσο, δεν ασέβησε ο Χριστός. Αλλά όμως τις αλήθειές Του, τις αποκάλυψε σε εκείνους που ήταν έτοιμοι να σπάσουν το καθρέφτη της υποκρισίας και να δείξουν τον εαυτό τους όπως είναι, δηλαδή στους ταπεινούς και στους υπάκουους. Αυτούς αγάπησε ο Χριστός, τους αμαρτωλούς, γιατί ο αμαρτωλός που έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητός του, αυτός έχει την ταπείνωση.
Οι υπόλοιποι υποκρινόμαστε, ο ένας κοροϊδεύει τον άλλον και δείχνουμε αυτό που δεν είμαστε!

ΕΝΑ ΕΥΣΤΟΧΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Για παράδειγμα, πόσες φορές έρχεται η νύφη στο σπίτι, ή έρχεται η πεθερά στο σπίτι και μπροστά είμαστε μέλι-γάλα, ενώ μόλις φύγει πέφτουν οι μάσκες και αρχίζουμε να βγάζουμε πικρίες και να κατακρίνουμε, σχολιάζοντας άκου τι μου έλεγε, δε βλέπεις τι έλεγε τώρα;
Απαράδεκτη είναι η νύφη μου, αλλά τι να κάνω να τσακωθώ, δε μπορώ να τραβήξω τα άκρα, κλπ.
Η στάση μας αυτή τι δείχνει;
Ότι άλλοι είμαστε μπροστά στους άλλους, στην πεθερά, στη νύφη, στο γείτονα, στο φίλο μας, και άλλοι είμαστε στην πραγματικότητα... Πρόσφατα γιορτάσαμε τον Άγιο Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη και όσοι εόρταζαν δέχθηκαν επισκέψεις.
Πολλές φορές όμως, αλλιώς είμαστε μπροστά στους επισκέπτες μας και αλλιώς όταν εκείνοι φύγουν.
Ως επί το πλείστον αυτό γίνεται! Θα σχολιάσουμε, θα κρίνουμε και θα κατακρίνουμε, θα κουτσομπολέψουμε για το πώς ντύνεται ο καθένας, πώς βάφεται, πώς μιλάει, πόσα κιλά είναι, πώς τρώει, πόσο τρώει ή κάνουμε κάποιο τραπέζι και ενώ τους λέμε φάτε και από αυτό, φάτε και λίγο από το άλλο, φάτε και λίγο από εκείνο, πάρτε και από το άλλο, πάρτε και ένα από αυτό, είναι πολύ ωραίο το έφτιαξα εγώ, πάρτε, πάρτε... μόλις φύγουν οι καλεσμένοι, σχολιάζουμε: «Παναγία μου, το καταπέτασμα έφαγε!».
Όλα αυτά γιατί δεν τα λέμε μπροστά στους άλλους;
Αφού σε ενοχλούν και είχες σκοπό μετά να τα σχολιάσεις;
Γιατί αν δε σε ενοχλούσαν, δεν θα τα σχολίαζες. Όταν ο άλλος δεν είναι μπροστά σου, τότε συνήθως λες αυτό που πιστεύεις πραγματικά. Μας χαρακτηρίζει λοιπόν, αδέλφια μου, η υποκρισία, δεν είμαστε φιλαλήθεις, αυτό που σκεφτόμαστε πραγματικά δεν το λέμε, λέμε ψέματα.

Άρα δεν αποκαλύπτουμε τον πραγματικό μας εαυτό.
Αν αποκαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό, μπορεί ακόμη και τα ίδια μας τα παιδιά να φρίξουν και να μη μας μιλάνε!

Ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Η Σαμαρείτιδα όμως μόνη της είπε: Ναι, «ουκ έχω άνδρα» και ο Χριστός της λέει «καλά είπες», είπες την αλήθεια!
Και επειδή ο Χριστός είναι η Αλήθεια, της αποκάλυψε και άλλες τρομερές αλήθειες, αυτές που δεν είχε πει καν στο ιερατείο, ούτε καν στους θρησκευόμενους της εποχής του.
Θα μπορούσε να πει τις αλήθειες αυτές στο ευσεβές πλήρωμα της εποχής εκείνης, στους «εκκλησιαζόμενους» της εποχής Του!
Όμως ούτε και σε εκείνους είπε τις μεγάλες αλήθειες ο Χριστός, αλλά τις αποκάλυψε μόνο σε μια αμαρτωλή γυναίκα!
Αυτό λοιπόν που σίγουρα δεν θέλει ο Χριστός μας, είναι η υποκρισία!
Γι᾽ αυτό επανειλλημένα τονίζω να ψάχνουμε να βρούμε μέσα στο Ευαγγέλιο που είναι καθρέφτης, τον εαυτό μας!

Πρέπει να ψάξουμε να βρούμε, αυτή η περικοπή του Ευαγγελίου τί μήνυμα έχει να μεταδώσει στον καθένα από εμάς.
Έλεγα λοιπόν ότι έρχονται οι άνθρωποι στο μοναστήρι πολλές φορές και ρωτάνε τους πατέρες, πότε τον ένα, πότε τον άλλον, τους λένε τον πόνο τους, τη θλίψη τους και θέλουν να τους συμβουλευτούν.
Αν δεν είμαι εγώ εκεί, ρωτάνε τους πατέρες, αλλά εγώ τους έχω πει να μη δίνουν συμβουλές.
Πρώτα από όλα γιατί μπορεί να δώσουν λανθασμένη συμβουλή. Υπάρχουν οι πνευματικοί, είναι δυό τρεις που είναι πνευματικοί, εξομολόγοι, και σε αυτούς να απευθύνονται όσοι θέλουν πνευματικές συμβουλές.
Τους συμβουλεύω να μην εισέρχονται σε θέματα που άπτονται της πνευματικής ζωής του άλλου.
Διότι για να χειριστείς την ψυχή του άλλου, πού θα την οδηγήσεις; Αλλά έρχεται η κυρία Μαρία, έρχεται ο κυρ- Γιώργος, έρχεται η κυρία Ελένη, έρχεται ο κυρ-Κώστας, βλέπει ράσο, βλέπει ένα παπά στην ενορία του, πάει να του πει τον πόνο του.
Με ποιό θράσος και θάρρος εισερχόμεθα στην ψυχή του άλλου και κάνουμε τους συμβουλάτορες;
Σημαίνει ότι θεωρούμε τους εαυτούς μας ότι κάτι είμαστε γι᾽ αυτό έρχομαι κι εγώ να συμβουλεύσω εσένα.
Έχω πει στους πατέρες ότι από την ώρα που θεωρώ ότι εγώ έχω τη δυνατότητα να συμβουλεύσω τους άλλους, τότε έχω μέσα μου τρομερό εγωϊσμό.
Είμαι ικανός να συμβουλεύσω; Επειδή φοράμε το ράσο και γίναμε μοναχοί η γίναμε ιερείς, νομίζουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να συμβουλεύσουμε;
Μεγάλη ιδέα δεν έχουμε για τον εαυτό μας; Δι᾽ αυτό τους λέω αν θέλετε να συμβουλεύετε, να λέτε την αλήθεια στον κόσμο.
Η πρώτη αλήθεια είναι ότι ήρθατε να ρωτήσετε αμαρτωλούς και άχρηστους, δι᾽ αυτό μάλλον λανθασμένες απαντήσεις θα λάβετε.
Αν το καταλάβει ο συνομιλητής μας, τότε θα φύγει τρέχοντας!
Εμείς όμως κάνουμε τους πνευματικούς και τους συμβουλάτορες. Φυσικά, πάντοτε υποκρινόμενοι.
Βλέπετε λοιπόν γιατί ο Χριστός δεν είπε τις αλήθειες στο ιερατείο; Γιατί υποκρινόμαστε. Αλλά ούτε και υπάρχει διάθεση να εκτελέσουμε το θέλημα του Θεού.

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ

Να γιατί δεν πήγε αδέλφια μου ο Χριστός στο ιερατείο και όποιος δεν είναι υποκριτής, μηδέ εμού εξαιρουμένου, ας σηκώσει το χέρι του από τους παρευρισκομένους. Όπως είπε ο Χριστός, «όποιος είναι αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω».

Άρα όταν έρθουν, ο προφήτης Ηλίας και ο προφήτης Ενώχ λέτε να μας πουν· καλημέρα σας, την ευχή σας πατέρες, την ευχή σας μακαριώτατε, την ευχή σας Σεβασμιώτατε, ήρθαμε να μιλήσουμε περί Αντιχρίστου, θα μας δώσετε την άδεια;
Λέτε να περάσουν από τα Επισκοπικά γραφεία για να πάρουν την ευλογία και την άδεια των Αρχιερέων;

Ξέρετε, εγώ για να κάνω αυτά τα εσπερινά κηρύγματα, πέρασα από το γραφείο του Αρχιεπισκόπου και μου έδωσε την ευλογία και την άδειά του.
Ειδάλλως δεν θα μπορούσα να μιλήσω μέσα σε μια Μητρόπολη ή σε ένα ναό, χωρίς την ευλογία του οικείου Μητροπολίτη ή του Αρχιεπισκόπου. Αν είσαι στο Πατριαρχείο πρέπει να έχεις την άδεια του Πατριάρχη.

Σας ερωτώ λοιπόν, θα πάρει την ανάλογη άδεια ο προφήτης Ηλίας για να μιλήσει;
Πώς το βλέπετε; Δηλαδή, θα έρθει ο προφήτης Ηλίας και θα πάει στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και θα του πει «Μακαριώτατε είμαι ο προφήτης Ηλίας, ήρθα να κηρύξω ότι έρχεται ο Αντίχριστος και θέλω την ευλογία σας»;

Όπως δεν πήγε ο Χριστός στους Αρχιερείς να πει ότι είναι ο Μεσσίας, ούτε και τους ζήτησε την άδεια να βγει και ομιλήσει, το ίδιο θα κάνει κι ο προφήτης Ηλίας.
Γιατί; Γιατί και να ζητήσει άδεια, θα προσκρούσει στην υποκρισία μας, οπότε να είστε σίγουροι ότι όταν έλθουν οι προφήτες δε θα υπολογίσουν ούτε τότε το ιερατείο.
Οι ιερείς και οι αρχιερείς, θα το δείτε, με αποφάσεις Συνόδων θα συνέρχονται και θα ξανασυνέρχονται για να καταδικάσουν τους προφήτες Ηλία και Ενώχ!

Και τότε έχει να γίνει η μεγαλύτερη σύγχυση στον κόσμο, γιατί η μεν Ιερά Σύνοδος, θα λέει ότι αυτός ο άνθρωπος που λέει ότι είναι ο προφήτης Ηλίας είναι πλανεμένος, κάποιοι άλλοι αρχιερείς η ευλαβείς ιερείς θα τον αναγνωρίσουν και θα τον ακολουθούν.

ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

Πως θα τους ξεχωρίσουμε;
Λένε οι άγιοι, ότι το Πνεύμα το Άγιο θα αποκαλύψει στους ευλαβείς επισκόπους, στους ευλαβείς αρχιερείς, στους ευλαβείς αρχιεπισκόπους, στους ευλαβείς ιερείς και μοναχούς την αλήθεια στην καρδιά τους και ο Θεός θα τους πληροφορήσει ότι αυτοί είναι οι αληθινοί προφήτες  Ηλίας και Ενώχ.
Θα λάβουν αυτή τη πληροφορία από τον Θεό.
Οι άλλοι που δεν θα τη λάβουν, θα τους καταδικάζουν.

Σκεφθείτε όμως, αδελφοί μου, τι σύγχυση έχει να γίνει τότε, σκέφτεστε τι έχει να γίνει!
Αυτό δεν έγινε, αδέλφια μου, και την εποχή του Χριστού;
Αυτή τη σύγχυση είχε πάθει η Σαμαρείτιδα όταν άκουγε τον έναν αρχιερέα που έλεγε έρχεται ο Χριστός.
Ο Γαμαλιήλ έλεγε ετούτος είναι, αν δεν είναι μη τον καταδικάσετε θα εξαφανισθεί μόνος του, οι δε άλλοι έλεγαν δεν είναι αυτός και αργότερα φώναξαν το «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν!».
Απατεώνας είναι έλεγαν άλλοι και οι ίδιοι οι Αρχιερείς έπαθαν τελικά σύγχυση.
Γιατί έπαθαν σύγχυση; Διότι βασιζόντουσαν στον εαυτόν τους και στην κρίση τους και το Πνεύμα το Άγιο δεν κάθεται στη καρδιά του υποκριτή και του εγωϊστή.

Πιστεύω να καταλάβαμε γιατί ο Χριστός αποκαλύπτει αυτή τη μεγάλη αλήθεια, ότι είναι ο Μεσσίας, σε μια ταπεινή γυναίκα.
Σε μια γυναίκα που συζούσε. Και τη λέω ταπεινή διότι είχε συναίσθηση της αμαρτωλότητός της και δεν ντράπηκε να το ομολογήσει.

Αν σας ρωτήσει τώρα κάποιος, αν έχετε μοιχεύσει ποτέ, θα απαντήσετε αμέσως ναι έχω μοιχεύσει; Και να έχεις μοιχεύσει θα αντιδράσεις και θα πεις, τι είναι αυτά που με ρωτάτε;
Η Σαμαρείτιδα όμως δεν ντράπηκε. Δεν ήξερε ποιός ήταν μπροστά της εκείνη τη στιγμή έναν απλό άνδρα μόνο έβλεπε.
Μη κοιτάτε εμείς που ξέρουμε σήμερα ότι ο Χριστός είναι ο Θεός. Εκείνη έβλεπε έναν άνδρα όπως όλους, με κελεμπία, όπως όλοι φορούσαν τότε κελεμπίες, να πηγαίνει στο πηγάδι και να της λέει, να της δώσει να πιεί από το δικό Του νερό!
Κι εκεί του αποκαλύπτει Εκείνος τη ζωή της. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι ήταν απλή γυναίκα και ταπεινή. Κάτι που δεν έχουμε εμείς. Να γιατί ο Θεός αναπαύεται στους ταπεινούς, να γιατί αγκάλιασε ο Χριστός τους αμαρτωλούς ανθρώπους!

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΦΩΤΕΙΝΟΙ

Αυτή είναι η εργασία της Εκκλησίας!
Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνω εγώ στην ψυχή μου, αλλά και κάθε ιερέας στην ψυχή του και εσείς στη δική σας ψυχή!
Αυτό είναι το έργο της εκκλησίας!
Ποιό είναι το έργο, τι έκανε ο Χριστός;
Αυτή την αμαρτωλή γυναίκα την έκανε φως, γι᾽ αυτό και της έδωσε το όνομα Φωτεινή και την έκανε ισαπόστολο.
Τι σημαίνει ισαπόστολος;
Ίση με τους αγίους δώδεκα αποστόλους!
Λίγοι έχουν λάβει το όνομα αυτό και ονομάζονται ισαπόστολοι! Είναι δηλαδή, το έργο τους ίσο, ενώπιον του Θεού, με το έργο των δώδεκα αποστόλων, ίσα και απόστολος!
Και έλαβε το όνομα Φωτεινή γιατί σκόρπιζε παντού το φως που μπήκε μέσα στην ψυχή της.
Πως μπήκε στην ψυχή της;
Αφού πρώτα εξομολογήθηκε, λέγοντας όλη την αλήθεια στον Ιησού. Αφού Του είπε, ναι Κύριε, αλήθεια λες, πέντε άνδρες είχα και αυτόν που έχω τώρα, πάλι δεν είναι άνδρας μου.
Αυτό λέγεται εξομολόγηση στη γλώσσα μας, είναι το μυστήριο της εξομολογήσεως που καθαρίζει την καρδιά του ανθρώπου.
Πρέπει να το επιθυμώ εγώ ο ίδιος για να καθαριστεί η καρδιά μου. Πρέπει να θέλω να μπει μέσα μου το φως!
Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε φως!

 
Όπως έχουμε εξηγήσει κι άλλες φορές, τα φωτοστέφανα των Αγίων στις αγιογραφίες που φτιάχνουμε, είναι το φως που εκπέμπουν μέσα από την ψυχή τους, διότι σε όλη τους την ζωή αγωνίστηκαν κι έγιναν φως, έλαμψαν από το Φως του Χριστού που πλημμύρισε την ψυχή τους.
Αν προσέξετε στις εικόνες δεν έχουν όλα τα πρόσωπα φωτοστέφανο. Για παράδειγμα, όταν αγιογραφούμε τους τρεις Παίδες εν καμίνω, εικονίζουμε και το Ναβουχοδονόσορα που έριξε τα τρία παιδιά στο καμίνι του πυρός.
Φωτοστέφανο όμως έχουν μόνον οι τρεις Παίδες.
Στην εικόνα απεικονίζεται και ο Ναβουχοδονόσορ, αλλά χωρίς φωτοστέφανο.
Άλλο παράδειγμα, στην αγιογραφία του Χριστού ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου, φωτοστέφανο έχει μόνον ο Χριστός, και όχι ο Πιλάτος, ούτε οι Αρχιερείς.
Ομοίως στην εικόνα της Βαϊοφόρου που ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα πάνω στο γαϊδουράκι, φωτοστέφανο έχει μόνον ο Χριστός και οι δώδεκα απόστολοι και όχι ο κόσμος που εικονίζεται να ακολουθεί.
Όποιος έχει γίνει φως, αυτός θα πάρει επί της κεφαλής του το φωτοστέφανο!
Σκοπός λοιπόν της ζωής μας είναι να γίνουμε φως!
Σκοπό που πέτυχε η αγία Φωτεινή. Έγινε φως!
Σκοπός και της δικής μας ζωής είναι να γίνουμε φως.

Μαζί με την Αγία Φωτεινή γιορτάζει και ο γιος της, ο Άγιος Φωτεινός. Άρα κάθε γυναίκα πρέπει να γίνει Φωτεινή και ο άνδρας να γίνει Φωτεινός.
Όλοι να γίνουμε φωτεινοί, να λάμπουμε δηλαδή!
Να μπει μέσα στην ψυχή μας άπλετο φως!
Να ζει μέσα μας ο Χριστός. Είπε ο Χριστός «εγώ ειμί το Φως του κόσμου» και όποιος αποκτήσει αυτό το φως, «ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλά έξη το φως της ζωής».
Όταν λέει ο Χριστός ότι δεν θα περπατήσει κανείς στο σκοτάδι, εννοεί ότι όποιος Τον ακολουθεί θα ζει για πάντα μέσα στο φως αφού Εκείνος είναι το Φως.
Όποιος ζει μακρυά από το φως, μακρυά από τον Χριστό, αυτός ζει στο σκοτάδι.
Το σκοτάδι είναι η κόλαση.
Γιατί ταυτίζουμε το σκοτάδι με την κόλαση;
Διότι στην κόλαση δεν υπάρχει φως, δεν υπάρχει ο Χριστός!
Στο δωμάτιό σας το βράδυ είναι σκοτεινά, έχει σκοτάδι, αν ανοίξετε όμως το φως το σκοτάδι εξαφανίζεται!

Άρα σκοπός μας είναι να γίνουμε φως, όπως έγινε και η αγία Φωτεινή. Διότι, όποιος γίνει φως, δεν θα ζήσει στο σκοτάδι!
Άρα, αν γίνω φως, δεν γίνεται να πάω στην κόλαση! Αν γίνω φως δεν πρόκειται να κολαστώ γιατί είμαι φως και η κόλαση είναι σκοτάδι.
Όπου είναι ο Χριστός εκεί είναι το φως και ο τόπος μετατρέπεται σε Παράδεισο.

ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Πώς θα γίνω όμως φως;
Εάν καθαρισθώ, εάν πετάξω από πάνω μου όλα τα αμαρτωλά πάθη, όλες τις ανομίες και όλες τις αμαρτίες μου.
Για να πετύχω όμως την κάθαρση αυτή, πρέπει να πολεμήσω τον εγωϊσμό μου, το εγώ μου.
Είδαμε σε προηγούμενό μας κήρυγμα, στο οποίο αναφερθήκαμε στο πολυκέφαλο θηρίο του εγωϊσμού, ότι υπάρχουν πολλά είδη εγωϊσμού και πολλοί κρυφοί εγωϊσμοί, τους οποίους εμείς θεωρούμε απλές, αθώες κινήσεις και πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε ότι πίσω από αυτές τις κινήσεις κρύβεται το εγώ μας.

Έτσι λοιπόν, αδέρφια μου, αφού καθαρισθούμε και πολεμήσουμε τον εγωϊσμό μας και όλα τα κεφάλια που τον αποτελούν, τότε αποκτούμε την ταπείνωση.
Έρχεται η αγία ταπείνωση μέσα στην ψυχή μας και ο Θεός στον ταπεινό αποκαλύπτεται, στον ταπεινό δίδει τη χάρη Του, στον ταπεινό λέει τις αλήθειές Του!
Την αγία ταπείνωση απέκτησε η αγία Φωτεινή.
Άρα αν θέλουμε να ζήσουμε κοντά στο φως και να είμαστε συνέχεια μέσα στο φως ας αποκτήσουμε την αρετή της αγίας ταπείνωσης.
Ο ταπεινός ζει πάντα στο φως και δεν πρόκειται ποτέ να περπατήσει στο σκοτάδι, ούτε σε αυτή τη ζωή, ούτε στην άλλη.
Άρα ο πραγματικός χριστιανός που αγωνίζεται να καθαρθεί, αυτός δε φοβάται την κόλαση, δεν φοβάται ότι στην άλλη ζωή θα παγιδευτεί ανάμεσα στους δαίμονες και στους διαβόλους και στους τριβόλους! Από εμάς εξαρτάται να αποκτήσουμε το φως στην ψυχή μας και να ζήσουμε μέσα σε αυτό, κοντά στο Χριστό. 
Να λοιπόν τι έχει να μας διδάξει το σημερινό Ευαγγέλιο της Σαμαρείτιδος.

Στο διάλογο του Χριστού με την Σαμαρείτιδα, όπως είδαμε, αποκαλύπτονται πολλές αλήθειες.
Σήμερα όμως αγαπητοί μου αδελφοί, σας ανέπτυξα μόνο το λόγο που ο Χριστός αποκάλυψε τις αλήθειές Του σ᾽ αυτή την αμαρτωλή γυναίκα. Και ο λόγος είναι ότι ο Χριστός ήλθε να σώσει το απολωλός πρόβατο, τον χαμένο μέσα στην αμαρτία άνθρωπο!
Ήρθε και αγκάλιασε πόρνες, τελώνες, μοιχούς, όλων των ειδών τους αμαρτωλούς. Κι εμείς, ακολουθώντας το παράδειγμά Του δεν πρέπει να απορρίπτουμε τους αμαρτωλούς.
Και όμως κάνουμε το αντίθετο!
Πόσες φορές δεν λέμε ότι, εγώ δεν συναναστρέφομαι με αυτή την παρέα, ούτε κάνω με αυτόν τον άνθρωπο παρέα, υπονοώντας ότι είναι αμαρτωλός, ανήθικος κ.ο.κ!
Πόσο λάθος όμως είμαι, αφού ξεχνώ ότι ο Χριστός μας μία αμαρτωλή γυναίκα υπερασπίσθηκε και προστάτευσε.
Για μια αμαρτωλή γυναίκα στάθηκε μπροστά στο λαό και είπε «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω».
Κι ενώ εκείνη δεν Του ζήτησε τη βοήθειά Του, εν τούτοις ᾽Εκείνος από μόνος Του την γλύτωσε από βέβαιο θάνατο.
Εμείς κάτι τέτοιους ανθρώπους τους θεωρούμε παρακατιανούς, γιατί πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε οι ευσεβείς, ότι εμείς είμαστε οι άνθρωποι της εκκλησίας, ότι εμείς είμαστε αυτοί που νηστεύουμε, αυτοί που εξομολογούμεθα, αυτοί που εκκλησιαζόμαστε, αυτοί που μελετάμε αγία Γραφή, οι δίκαιοι δηλαδή!
Για μας είναι αδύνατον και αδιανόητον να καταδεχθούμε να εισέλθουμε στο σπίτι μιας αμαρτωλής.
Για μας κάτι τέτοιοι άνθρωποι με πολλές και μεγάλες αμαρτίες, έχουν χάσει ακόμη και το όνομά τους, έχουν γίνει «αυτή» η «αυτός».
Ενώ για τον εαυτό μας πιστεύουμε ότι είμαστε δίκαιοι και ότι έχουμε ήδη γίνει φως!
Πόσο πολύ όμως πλανώμεθα!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ας γίνουμε λοιπόν φωτεινοί!
Κατά πόσο, αδέλφια μου, αγωνιζόμαστε γι᾽ αυτό τον σκοπό;
Διότι χρειάζεται καθημερινός αγώνας για να τον πετύχουμε.
Φέρουμε το όνομα του Χριστού, λεγόμαστε χριστιανοί, είμαστε οι εκλεκτοί του Θεού!
Ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, είναι ο εκλεκτός του Θεού και εμείς που φέρουμε το όνομα χριστιανοί, είμαστε οι εκλεκτοί του Χριστού! Είμαστε όμως όντως οι εκλεκτοί Του;
Είναι η ζωή μας όπως Εκείνος την θέλει;
Κάνουμε καθημερινό αγώνα πνευματικό για να καθαρθούμε και να πετύχουμε έτσι τον σκοπό μας, την θέωση;
Ε, αυτόν τον αγώνα τον αναλαμβάνει η εκκλησία!
Εκείνη θα να μας καθαρίσει από τα πάθη μας, θα μας καθαρίσει από τα αμαρτήματά μας, θα θεραπεύσει τις πληγές μας, δίδοντάς μας ως μάνα τα κατάλληλα «φάρμακα» για την θεραπεία μας.
Και αφού μας θεραπεύσει, από μαύρα κοράκια που είμαστε θα γίνουμε λευκά περιστέρια!
Από λύκοι άγριοι που είναι οι ψυχές μας, θα γίνουμε προβατάκια.
Από αμαρτωλοί που είμαστε θα μας κάνει αγίους.
Γι᾽ αυτό την εκκλησία πολύ σοφά οι άγιοι πατέρες την ονομάζουν νοσοκομείο και θεραπευτήριο ψυχών.

Μέσα στην εκκλησία τα πάντα μας θυμίζουν αυτό τον σκοπό, να γίνουμε φως.
Όπως οι αγιογραφίες που ανέφερα νωρίτερα η το κεράκι που ανάβουμε στο ναό η στην προσευχή μας.
Το κεράκι είναι ο εαυτός μας και το ανάβουμε με το φως, για να μας θυμίζει να γίνουμε φωτεινός και φωτεινή!
Γι᾽ αυτό το ανάβουμε. Ο καθένας μας είναι το κερί το σβηστό, το κερί που ζει στο σκοτάδι.
Ανάβουμε το κερί που συμβολίζει τον εαυτό μας, γιατί ζητάμε από τον Θεό να μας πάρει από το σκοτάδι που βρισκόμαστε και να μας ενώσει μαζί Του, με το φως!
Για να μπορέσουμε βιωματικά, μέσα από την καρδιά μας να πούμε ότι «είδομεν το φως το αληθινό, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθήν…»
Μερικοί ανάβουν τα κεράκια υπέρ της υγείας τους, αλλά το κεράκι δεν είναι γι᾽ αυτό το σκοπό.
Όταν θέλουμε να γίνει προσευχή υπέρ υγείας γράφουμε το όνομά μας σ᾽ ένα χαρτάκι και ο ιερέας το μνημονεύει στην αγία προσκομιδή.
Το κερί μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να ενωθώ με το φως, πρέπει να γίνω ένα με το φως, για να μη ζήσω στο σκοτάδι!

Μακάριος και ευτυχισμένος εκείνος, ο οποίος από αυτή τη ζωή του έχει γίνει φως!
Εκείνος όταν πεθάνει ισχύει αυτό που λέει το Ευαγγέλιο: «ούτος μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωή και εις κρίσιν ουκ έρχεται», πέρασε από τον θάνατο στη ζωή, πέρασε εκεί που είναι το φως, εκεί που είναι ο Χριστός και δεν θα κριθεί.
Όταν αναστηθεί θα έχει ανάσταση ζωής, οι δε άλλοι θα οδεύουν εις ανάσταση κρίσεως!

Όπως σήμερα, την πόρνη γυναίκα, την Σαμαρείτιδα, πήγατε όλοι και την προσκυνήσατε και την προσκύνησα κι εγώ.
Όλοι σήμερα προσκυνήσαμε μια πόρνη, η οποία έγινε φως.
Έγινε φωτεινή!
Άλλη φορά προσκυνάμε εγκληματίες, χθες προσκυνήσαμε τον «εγκληματία», τον Μεγάλο Κωνσταντίνο.
Δεν έχει σφάξει λίγους, αλλά πάρα πολλούς και τότε οι βασιλείς για να επικρατήσουν ο ένας του άλλου σκότωναν ακόμα και τον αδελφό τους, του έβγαζαν τα μάτια, τον τύφλωναν… κτλ.
Ξέρετε τι γινόταν στις βυζαντινές ίντριγκες μέσα στα παλάτια, που ο ένας δολοφονούσε και δηλητηρίαζε τον άλλον;
Δεν ήταν απηλλαγμένος από αυτά ο Μέγας Κωνσταντίνος.
Αλλά τότε που ενεργούσε έτσι, ήταν ειδωλολάτρης, μακρυά από το φως, μακρυά από τον Χριστό.
Όταν γνώρισε τον Χριστό όμως, ήλθε μέσα στο φως.
Έγινε φως και το φως αυτό του το μετέδωσε η Αγία Ελένη, η μητέρα του!
Μα πάνε, εξαλείφθηκαν όλα τα αμαρτήματα που είχε κάνει και προσκυνάμε έναν εγκληματία;
Ναι! Όπως προσκυνάμε και το ληστή πάνω στο σταυρό!
Ο ληστής τι ήταν;
Ένας κακούργος, ένας παράνομος! Δεν ήταν απλά ληστής, ληστή τον λέει το Ευαγγέλιο.
Για μια ληστεία, δεν καταδικάζεσαι όμως σε θάνατο!
Δεν σε στέλνει κανένας στο εκτελεστικό απόσπασμα για μια ληστεία. Έκανε ληστείες μετά φόνου, ήταν κοινός εγκληματίας και οι δυό λησταί!
Γι᾽ αυτό σταυρώθηκαν και σαν κακούργοι: «και μετά ανόμων ελογίσθη» ο Χριστός, που ήταν Αθώος.
Ήταν κακούργοι οι δύο ληστές και όμως ο ένας δέχθηκε πάνω στο σταυρό τα λάθη του και φώναξε εκείνο το: «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία Σου!».
Και ο Χριστός όταν είδε αυτή τη μετάνοιά του, έστω και την τελευταία στιγμή, γύρισε και του είπε: «Σήμερα θα είσαι μαζί Μου στον Παράδεισο».
Και οι αγιογραφίες μέσα στους ναούς μας έχουν τον ληστή με φωτοστέφανο και προσκυνάμε το ληστή, τον κακούργο, τον δολοφόνο!
Το ίδιο και την οσία Μαρία την Αιγυπτία, που δούλευε σε οίκο ανοχής. Δεκαεπτά χρόνια ήταν διάσημη πόρνη.
Με τον έναν και με τον άλλον αμάρτανε και όμως προσκυνάμε σήμερα μια πόρνη.
Γιατί προσκυνάμε την πόρνη;
Διότι παραδέχθηκε την αμαρτία της, παραδέχθηκε ποιά είναι, γνώρισε τον Χριστό και από την ώρα που γνώρισε τον Χριστό, άλλαξε όλη της η ζωή, καθαρίστηκε!

Και σας ερωτώ αδέλφια μου, από την ώρα που γνωρίσαμε εμείς τον Χριστό τι άλλαξε;
Πόσο άλλαξε η ζωή μας; Πόσο γίναμε φως;
Η εκκλησία σε αυτούς τους ανθρώπους που ήταν μέσα στο βούρκο και το παραδέχθηκαν και μετανόησαν, τι έκανε;
Τους ζωγράφισε σε εικόνες βάζοντάς τους στο κεφάλι και ένα φωτοστέφανο!
Για να δείχνει σε εμάς τι;
Να μη ξεχνάμε ότι αυτοί ήταν πρώην αμαρτωλοί, όπως αμαρτωλοί είμαστε σήμερα και εμείς, αλλά εκείνοι αγωνίσθηκαν και πήραν το στεφάνι, πήραν το φωτοστέφανο στο κεφάλι τους!

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Σκοπός και δικός μας είναι, όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, να μην απελπιζόμαστε όπως δεν απελπίστηκε η Σαμαρείτιδα, δεν απελπίστηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος, δεν απελπίστηκε η οσία Μαρία η Αιγυπτία και όλοι οι άγιοι οι οποίοι απέκτησαν  με την μετάνοιά τους το φωτοστέφανο.
Γιατί γι᾽ αυτό ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, ήλθε για εμάς τους αμαρτωλούς, ζητήσαι και σώσαι τον αμαρτωλό.
Το ζήτημα για τον καθέναν μας προσωπικά, είναι κατά πόσον εγώ, εσείς αποδεχόμαστε να μπει στην ψυχή μας ο Ιησούς.
Κατά πόσον επιτρέψαμε να εισέλθει το φως Του μέσα στην ψυχή μας και από την ώρα εκείνη που εισήλθε στην ψυχή μου, από τότε αλλάζει όλη η ζωή μου!
Θα μου πείτε, θα αλλάξει η ζωή μου σε μία ημέρα;
Όχι! Θέλει αγώνα!
Σας έχω μιλήσει για εκείνον τον άνθρωπο που για να αποκτήσει την αρετή της αοργισίας εργάστηκε στον εαυτό του, εξήντα ολόκληρα χρόνια!
Άρα θέλει αγώνα η κατάκτηση του φωτός.
Αγώνα για να καθαρθούμε από τα πάθη και να γίνουμε φως!
Να γίνουμε κι εμείς ένα φωτεινό αστέρι στο πνευματικό στερέωμα. Όπως βλέπουμε το βράδυ τα αστεράκια που φωτίζουν το σύμπαν, έτσι αδέλφια μου να είμαστε κι εμείς μέσα στη βασιλεία των ουρανών, ένα αστέρι που θα φωτίζει το ουράνιο στερέωμα.

Είθε αδέλφια μου η αγία Φωτεινή να βοηθήσει όλους μας, κι εμέ πρώτον, είθε ο άγιος Θεός να στείλει στις ψυχές μας το μήνυμα ότι πρέπει να ξεκινήσουμε έναν αγώνα καθάρσεως κατά των παθών μας και των αμαρτιών μας για να γίνουμε φως, όπως εκείνη, η πρώην αμαρτωλή Σαμαρείτιδα και νυν Αγία Φωτεινή. Αμήν!