Τεύχος 3
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
17/5 Ανδρόνικος και Ιουνία, Απόστολοι *
ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΝΙΑ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Οι Άγιοι Απόστολοι Ανδρόνικος και Ιουνία συγκαταλέγονται ανάμεσα στους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου μας, τους οποίους εορτάζουμε στις 4 Ιανουαρίου. Συνεργάσθηκαν με τον Απόστολο Παύλο, για τους οποίους γράφει στην προς Ρωμαίους Επιστολή του: «Ασπάσασθε Ανδρόνικον και Ιουνίαν τους συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου, οίτινες είσιν επίσημοι εν τοις αποστόλοις, οι και προ εμού γεγόνασιν εν Χριστώ» (Ρωμ. ιστ’, 7). Δηλαδή, «χαιρετήστε τον Ανδρόνικο και την Ιουνία, τους συμπατριώτες μου, που καταδιώχθηκαν και φυλακίσθηκαν μαζί μου και είναι διακεκριμένοι μεταξύ εκείνων που ασκούν την αποστολή του κηρύγματος, και οι όποιοι μάλιστα προσήλθαν στο Χριστό πρωτύτερα από μένα». Απολυτίκιον.Ήχος...
Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
4/5 Πελαγία η εν Ταρσώ, Μάρτυς *
ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ, ΜΑΡΤΥΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Η Αγία Πελαγία γεννήθηκε στην πόλη Ταρσό της Κιλκισίας και έζησε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Μεγάλωσε σε ειδωλολατρικό περιβάλλον, όμως σε νεαρή ηλικία είδε σε όραμα τον Επίσκοπο της Ρώμης, ο οποίος την προέτρεπε να βαπτισθεί. Όταν ξύπνησε και συνήλθε ζήτησε άδεια από τη μητέρα της και με το πρόσχημα ότι θα μεταβεί στην τροφό της, πού ζούσε σε άλλη πόλη, πήγε στον Επίσκοπο, ο οποίος τη βάπτισε χριστιανή. Η χαρά της ήταν μεγάλη. Αφού παρέδωσε τα πολυτελή της ενδύματα στον Επίσκοπο για να τα πουλήσει και να διαθέσει τα χρήματα στους πτωχούς και αδύνατους, ντύθηκε τη στολή του βαπτίσματος και εν συνεχεία πήγε στην τροφό της, η οποία όμως όταν την είδε έτσι ντυμένη έγινε έξαλλη από θυμό και την έδι...
Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Ο Πρόεδρος Κλίντον
" Η επίσκεψις του Μ. Κλίντον εις Αθήνας & Κωνσταντινούπολιν "
Μόνον όποιος δεν θέλει να ιδεί, δεν βλέπει και όποιος δεν θέλει να ακούση δεν ακούει. Αλλιώς, τα γεγονότα είναι φαεινώτερα του ηλίου και ο εξ’ αυτών θόρυβος ηχηρώτερος της βροντής. Τα ακολουθήσαντα γεγονότα της αισχρής μειοδοσίας εις Ελσίνκι, αποσαφηνίζουν, εξηγούν και προσδιορίζουν κάθε τυχούσα απορία η παραμένουσα αμφιβολία για το “καθεστώς πραγμάτων”, που πιεστικώς ήλθε να επιβάλλη η παρουσία του ιδίου του Προέδρου των Η.Π.Α. κατά το ταξείδιόν του εις τας δύο γείτονας χώρας.
Έχοντες την άνεσιν, πλέον, του... “επιμηθέως”, δυνάμεθα να συμπληρώσωμεν ο,τι τυχόν τας ημέρας εκείνας μας διέφευγε και να επιβεβαιώσωμεν φόβους και ανησυχίας που τότε μας εγεννήθησαν, επί τω ακούσματι και μόνον της ειδήσεως του επιχειρουμένου ταξειδίου του φερεφώνου της “ Νεας Εποχής”, αιμοσταγούς, ευτελισμένου, ανηθίκου και κακή τη μοίρα τοποθετηθέντος... “πλανητάρχου”.
Δεν ήτο αυτή ταύτη η κυβέρνησις των ανδρεικέλων, η αντιδρώσα εις τας πιέσεις των Η.Π.Α. περί άρσεως του “Veto”, αλλά ο υπάρχων εν αυτή φόβος από την λαϊκήν αντίδρασιν περί τούτου. Αν κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε, τότε από καιρού το “Veto” της Ελλάδος θα είχεν αρθή. Αυτές τις “φοβίες” της Μαρξιστικής κυβερνήσεως ήλθεν να απαλύνη ο Κλίντον, αυτοπροσώπως πλέον, ως και να μεθοδεύση την όλην προσέγγισιν της φαινομενικώς εν διαστάσει τελούσης Ελληνο - Τουρκικής διπλωματίας.
Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., εκαλείτο από τούς αυθέντας του, των ιδρυμάτων Ροκφέλερ της Αμερικής (N.S.A., Τριμερή Επιτροπή, Ίδρυμα Χεριτατζ, Τσέϊθαμ Χαουζ, Επιτροπή των 40, κ.λ.π.), να ρίψη συντριπτικόν το βάρος του επάνω σε κάθε απομένουσα “αντίστασιν” της ελληνικής πλευράς, εξηγών εν ταυτώ εις τούς Τούρκους την ακολουθητέαν πορείαν, ώστε να αποφευχθή (προσωρινώς, μέχρι υπογραφής) το “τσαλάκωμα” των Ελλήνων (η φράσις ανήκει στον κ. Κλίντον).
Οι αμετροεπείς και ποταπές γελοιότητες περί Ελληνο-Τουρκικής φιλίας, οι οποίες ηκολούθησαν τούς καταστρεπτικούς σεισμούς εις τας δύο χώρας, απετέλεσαν απρόσμενον δώρον εις τούς σχεδιασμούς των ξένων κέντρων εξουσίας, διευκολύνοντες κατά πολύ τούς χειρισμούς του όλου θέματος. Υπήρξαν αριστερές οργανώσεις “ειρήνης” εκ Λεσβου, οι οποίες δια τηλεγραφημάτων των προέτρεπον τον Έλληνα Πρωθυπουργόν να μην επιμείνη επί του “Veto”. Συγχρόνως, από καιρού, οι προκλητικές παρουσίες τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών είχον παύσει εις τούς ελληνικούς αιθέρας, αφήνοντες τούς αείποτε επιπολάζοντας Έλληνας εις την πρόσκαιρον μακαριότητά των.
Το σκηνικόν της προδοσίας έπρεπε να στηθή εις την Τουρκίαν (ήτο συμφερώτερον δια την Ν. Εποχή) και όχι εις την Ελλάδαν. Οι κατευθυνόμενες ... “αυθόρμητες” αναρχικές εκδηλώσεις εις Αθήνας και κομμουνιστικά συλλαλητήρια, έδειχναν να οδηγούν την κυβέρνησιν εις ... δύσκολον θέσιν, ώστε να ... αναγκασθή να μεταθέση την επίσκεψιν του Αμερικανού Προέδρου. Το θέμα ήτο να αποφευχθή η προγραμματισθείσα άφιξις του Κλίντον πρώτα εις Αθήνας, ώστε το παιχνίδι να παιχθή εις Κων/πολιν, όπερ και συνέβη. Μακράν των Αθηνών και του Ελληνικού Λαού, ήτο πλέον άνετον εις το δίδυμον της συμφοράς Σημίτη - Γ. Παπανδρέου να μεθοδεύσουν την προδοσία, αφ’ ου εκεί συνεφωνήθη η μη προβολή του “Veto” υπό της Ελλάδος, δια την έναρξιν των διαπραγματεύσεων εισόδου της Τουρκίας εις την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν.
Η μετέπειτα άφιξις του προέδρου των Η.Π.Α εις Αθήνας (τα περί “αναβολής” εξεχάσθησαν αμέσως) ήτο καθαρώς εικονική, μη έχουσα ουσιαστικήν σημασίαν πλέον. Η “εμπνευσμένη” και “πατριωτική” ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία συνεκίνησε τούς αφελείς Έλληνας και ηύξησε το γόητρον του Προέδρου των εις την προς αυτόν εκτίμησίν των, δεν ίδρωσε το αυτί του Μπιλ Κλίντον. Ό,τι και εάν έλεγε ο κ. Στεφανόπουλος, του ήτο αδιάφορον διότι·
α) ήτο εν γνώσει της κοροϊδίας που επαίζετο την ώρα εκείνην ενώπιον 10 εκατομμυρίων Ελλήνων μεταξύ Προέδρου - Πρωθυπουργού, β)Η επιθυμητή απόφασις είχεν πλέον ληφθεί, και γ) Εις την Προεδρευομένην Δημοκρατίαν σημασία έχει τι λέει ο Πρωθυπουργός και όχι ο Πρόεδρος.
Άρα η επίσκεψις Κλίντον εις την Πατρίδα μας ουδέν καλόν και θετικόν άφησε πίσω της, ή μόνον τας κατεστραμμένας προθήκας, τα καμένα καταστήματα και τις λεηλατηθείσες περιουσίες των Ελλήνων μικρομεσαίων καταστηματαρχών, οι οποίοι εκλήθησαν να πληρώσουν τα σπασμένα της ενόχου αυτής επισκέψεως ...
...................................................................................................................
Μόλις ολίγον μετά την υπογραφήν εις Ελσίνκι, ζεύγη τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών παρεβίαζον προκλητικώς και αναιδώς τον εναέριον χώρον μας, χαστουκίζοντας (δια άλλην μίαν ακόμη φορά) περιφρονητικώς ένα αγέρωχον και ηρωϊκόν λαόν. Έναν υπερήφανον και ένδοξον λαόν, ο οποίος όμως σήμερα καθεύδει και δεν θέλει να συναιτισθή και να ανανήψη από όλες αυτές τις προδοσίες και τις συμφορές που του συμβαίνουν.
Άραγε θα ανανήψη κάποτε και πότε;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ε. α.