- Η προσκύνησις της Αλύσεωςτου Απ. Πέτρου *
- Δαμασκηνός ο Νέος Ιερομάρτυς *
- Δάναξ, Μάρτυς *
- Νεονίλλα, Μάρτυς *
- Πεύσιππος, Ελάσιππος, Μέσιππος, Μάρτυρες *
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΤην Ίδια Ημέρα (16/1)
Ευρετήριο
Ημερολόγιο
Δημοφιλή Άρθρα
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Η προσκύνησις της Αλύσεωςτου Απ. Πέτρου * - 16/1
4384 εμφανίσεις άρθρου
Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΑΛΥΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ
Την ημέρα αυτή τελούμε την προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον έδεσε και τον έριξε στην φυλακή ο τετράρχης Ηρώδης, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων (12ο κεφάλαιο των Πράξεων).
Ο Ηρώδης έβαλε τους Ιουδαίους και συνέλαβαν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασε, τον έβαλε στην φυλακή. Τη νύκτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης έμελλε να τον παρουσιάσει στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του. Ξαφνικά ήλθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού κτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.
Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς διαφύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενεά σε γενεά, μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και την εναπέθεσαν στο ναό του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται μέσα στη μεγάλη Εκκλησία, όπου ετελείτο και η Σύναξη του Αποστόλου.
Η αλυσίδα αυτή λοιπόν, πού έπεσε με την εμφάνιση θείου αγγέλου, πήρε αγιαστική και θαυματουργική χάρη, ώστε να θεραπεύει αυτούς πού την προσκυνούσαν με πίστη, από τα δεσμά κάθε κακής ασθένειας.
Κατόπιν οι χριστιανοί που την πήραν, την παρέδιδε ο ένας στον άλλο διαδοχικά για να μη χαθεί. Ύστερα από χρόνια οι ευσεβείς βασιλείς την έφεραν στην Κωνσταντινούπολη, όπου και την τοποθέτησαν στο ναό του Αποστόλου Πέτρου.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’.
Την Ρώμην μη λιπών, προς ημάς επεδήμησας, δι’ ων εφόρεσας τιμίων Αλύσεων, των Αποστόλων Πρωτόθρονε· ας εν πίστει προσκυνούντες δεόμεθα· ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον.
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Η πέτρα Χριστός, την πέτραν της πίστεως, δοξάζει φαιδρώς, των μαθητών τον πρωτόθρονον· συγκαλεί γαρ άπαντας, εορτάσαι Πέτρου τα θαύματα, της τιμίας Αλύσεως· και νέμει πταισμάτων την συγχώρησιν.
Μεγαλυνάριον.
Σύνδησον αγάπη ειλικρινεί, Πέτρε κορυφαίε, ο φιλήσας Χριστόν θερμώς, τους την Άλυσίν σου, σεμνώς ασπαζομένους Απόστολε θεόπτα, και σε δοξάζοντας.
Τω αυτώ μηνί Iϛ΄
Τελείται η προσκύνησις της τιμίας Aλύσεως του Aγίου και ενδόξου Aποστόλου Πέτρου
Kατά την ημέραν ταύτην προσκυνείται η τιμία Άλυσις, την οποίαν ο Kορυφαίος Πέτρος εδέχθη διά τον Χριστόν διά προσταγής του τετράρχου Hρώδου, καθώς ο Aπόστολος Λουκάς ιστορεί εν κεφαλαίω δωδεκάτω των Πράξεων. Eκ του αποστολικού γαρ εκείνου και πανιέρου σώματος, έλαβε την αγιαστικήν και θαυματουργόν χάριν η Άλυσις αύτη, το να αγιάζη δηλαδή εκείνους, οπού την προσκυνούν μετά πίστεως, και να λύη από τα δεσμά κάθε κακού και ασθενείας. Όταν γαρ έπεσεν από το σώμα του Aποστόλου Πέτρου η Άλυσις αύτη, διά μέσου της επιφανείας του θείου Aγγέλου· ευθέως γαρ, φησίν, εξέπεσον αι αλύσεις εκ των χειρών· τότε μερικοί Χριστιανοί ευρίσκοντες αυτήν, την εφύλαξαν ένας από τον άλλον κατά διαδοχήν. Ύστερον δε παρά των ευσεβών βασιλέων εφέρθη αύτη εις Κωνσταντινούπολιν και απεθησαυρίσθη εις τον Ναόν του Aγίου Aποστόλου Πέτρου τον ευρισκόμενον μέσα εις την Μεγάλην Eκκλησίαν. Όπου τελείται και η αυτού Σύναξις και εορτή. (Όρα εν τω Nέω Εκλογίω τον εις την τιμίαν Άλυσιν ταύτην θαυμάσιον λόγον του σοφού Θεοδώρου του καλουμένου Πτωχού Προδρόμου, ον έγραψε κατά αποκάλυψιν του Kορυφαίου Πέτρου, τίνι τρόπω η Άλυσις αύτη ανεκομίσθη από Ρώμης εις Κωνσταντινούπολιν1.)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
1. Σημείωσαι, ότι εις την Άλυσιν του Πέτρου εγκώμιον έχει Νικήτας ο ρήτωρ, ου η αρχή· «Ως ηδεία της ημέρας η χάρις». (Σώζεται εν τη Λαύρα και εν τη Μονή του Διονυσίου.) Ομοίως και εν τω έκτω πανηγυρικώ της Ιεράς Μονής του Βατοπαιδίου σώζεται λόγος του Μεταφραστού εις την αυτήν Άλυσιν του Πέτρου, ου η αρχή· «Όσοι τω του κορυφαίου των Aποστόλων έρωτι». Και εν τη Ιερά δε Μονή των Ιβήρων σώζεται ο αυτός, και προ τούτων, εν τη Μεγίστη Λαύρα.
|
(Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005) | |
|
| |