Ιάκωβος ο Πέρσης Μεγαλομάρτυς * - 27/11

 ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Στα ιερά Ευαγγέλια έχουμε την άρνηση του Πέτρου και την έπειτα μετάνοιά του, που με πικρά δάκρυα έκλαψε για το παράπτωμά του.
Και όχι μόνο ο Απόστολος του Χριστού "εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς", αλλά και με το αίμα του τελευταία ξέπλυνε την άρνησή του.

Αλλά και στην ιστορία των αγίων Μαρτύρων της Εκκλησίας έχουμε παρόμοιο παράδειγμα με τον Άγιο Ιάκωβο τον Πέρση, του οποίου σήμερα η Εκκλησία τιμά την μνήμη.
Όχι μονάχα μετανόησε και έκλαψε, γιατί αρνήθηκε τον Χριστό, μα και το αίμα του έδωκε στο τέλος για το Σωτήρα.
Το μαρτύριό του είναι φοβερό και να το διαβάζη κανείς.
Εκόπηκαν κομμάτια - κομμάτια από κάθε κλείδωση τα χέρια και τα πόδια του Αγίου Μάρτυρος και τελευταία έπεσε και η κεφαλή του.
Ο Άγιος Μάρτυς Γόρδιος είπεν όταν μαρτυρούσε: "οία ζημιούμαι, μη δυνάμενος πολλάκις υπέρ Χριστού αποθανείν!".
Μα ο Άγιος Ιάκωβος με τέτοιο φοβερό μαρτύριο απέθανεν "πολλάκις".

Ο Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης, ο Μεγαλομάρτυρας, έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα, όταν βασιλιάς ήταν ο Αρκαδίας.
Κατοικούσε στην Περσική πόλη Βηθλαβά και ανήκε σε γένος επίσημο. 
Ο Ιάκωβος ήταν πολύ φίλος με το βασιλιά των Περσών Ισδιγέργη.
Η φιλία αυτή όμως, δυστυχώς, τον πίεσε και αρνήθηκε τη χριστιανική πίστη που είχε.

Το γεγονός αυτό λύπησε πολύ τη μητέρα του και τη σύζυγο του, που του δήλωσαν ότι μετά απ’ αυτό δεν ήθελαν ούτε καν να τον γνωρίζουν.
Η στάση αυτή των αγαπημένων του προσώπων άνοιξε τα μάτια του Ιακώβου, συναισθάνθηκε το μεγάλο του ολίσθημα και έχυσε δάκρυα μετανοίας πικρά, αλλά σωτήρια.
Λυπήθηκε πολύ, αλλά μια λύπη για την οποία ο Απ. Παύλος λέει:
"Νυν χαίρω, ουχ ότι ελυπήθητε, αλλ’ ότι ελυπήθητε εις μετάνοιαν ελυπήθητε γαρ κατά Θεόν". (Β’ Κορ. ζ’, 9). 
Δηλαδή,
Τώρα χαίρομαι, όχι γιατί λυπηθήκατε, αλλά διότι η λύπη που δοκιμάσατε σας οδήγησε στη μετάνοια. Διότι λυπηθήκατε όπως θέλει ο Θεός.

Κατόπιν ο Ιάκωβος με θάρρος πήγε στο βασιλιά, καταδίκασε την πρώτη του ενέργεια και του δήλωσε ότι ομολογεί και πάλι το Χριστό.
Έκπληκτος ο βασιλιάς, αφού δεν μπόρεσε πάλι να τον μεταστρέψει, έκοψε σε τεμάχια τα πόδια και τα χέρια του και στο τέλος τον αποκεφάλισε (το 421 μ.Χ. στη Βηθλαβά).

Απολυτίκιον.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο Μάρτυς Ιάκωβος, ο της Περσίδας βλαστός, τον δόλιον δράκοντα, τοις των αιμάτων κρουνοίς, αθλήσας απέπνιξε’ πίστει γαρ αληθείας, μεληδόν τετμημένος, ώφθη τροπαιοφόρος, του Σωτήρος οπλίτης, πρεσβεύων αδιαλείπτως, υπέρ των ψυχών ημών.