Αλύπιος ο Κιονίτης, Όσιος * - 26/11

 ΑΓΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ Ο ΚΙΟΝΙΤΗΣ, ΟΣΙΟΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Όταν ο Άγιος Αλύπιος ο Κιονίτης, του οποίου η Εκκλησία σήμερα τιμά την μνήμη, αποφάσισε να αφήση τον τόπο του και ν’ ασκητέψη μακρυά από τον κόσμο, η μητέρα του τον αποχαιρέτισε και του είπε:
"Πήγαινε, παιδί μου, όπου θα σε φωτίση ο Κύριος".
Δεν υπάρχει εδώ λιγότερος ηρωϊσμός από κείνον που μάθαμε να βλέπωμε στα λόγια της Σπαρτιάτισσας μητέρας, όταν έστελνε το παιδί της στον πόλεμο, τούδινε την ασπίδα και τούλεγε: "Η ταν η επί τας".

Τα παιδιά των Σπαρτιατών μπορεί και να γύριζαν μετά τον πόλεμο, οι ασκηταί της ερήμου, φεύγοντας δεν ξαναγύριζαν στους δικούς των.
Και δεν ήταν μικρότερος ο πόλεμος των ασκητών από τους πολέμους των Σπαρτιατών.
Σ’ όλο τους τον βίο πολεμούσαν οι Άγιοι κι απέθνησκαν κάθε ημέρα για τον βασιλέα Χριστό - γι’ αυτούς δεν υπήρχε η περίπτωση του "ταν" αλλά μόνο του "επί τας".
Έτσι όπως απέθνησκε πενηντατρία χρόνια πάνω στο στύλο, ο άγιος Αλύπιος ο Κιονίτης.

Ο Όσιος Αλύπιος ο Κιονίτης ήταν από την Αδριανούπολη της Παφλαγονίας και έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. 
Η Παράδοση αναφέρει ότι, όταν θα γεννιόταν ο Αλύπιος, η μητέρα του είδε σε όνειρο να κρατάει ένα λευκό αρνί που στα κερατά του ήταν τρεις αναμμένες λαμπάδες, που σήμαινε τις αρετές που θα είχε το παιδί που θα γεννιόταν.

Οι γονείς του, έδωσαν στον Αλύπιο χριστιανική ανατροφή, που στο πρόσωπό του επέφερε καρπούς εκατονταπλασίονας.
Είχε μεγάλη περιουσία, την οποία δαπάνησε στους φτωχούς και πάσχοντες της περιοχής του.
Διότι ευχαρίστησή του ήταν να εκπληρώνει το νόμο του Θεού, που προτρέπει τους χριστιανούς να είναι "συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαχνοι, φιλόφρονες". (Α’ Πέτρ. γ’, 8).
Δηλαδή,
να συμπαθούν και να συμμετέχουν στις λύπες των αδελφών τους, να αγαπούν σαν αδελφούς τους συνανθρώπους τους, να έχουν πονετική και τρυφερή καρδιά και να είναι περιποιητικοί και ευγενείς.

Ο Αλύπιος, αφού έμεινε πάμφτωχος, αποσύρθηκε στην έρημο, όπου έκανε ασκητική ζωή.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι έμεινε πάνω σ’ ένα στύλο 53 (κατ΄ άλλους 50 χρόνια) για λόγους άσκησης και κάτω από διάφορες καιρικές συνθήκες.

Η φήμη της αρετής του έφερε κοντά στον Αλύπιο και άλλες ψυχές, πού ζητούσαν ειρηνικό καταφύγιο.
Στους ανθρώπους αυτούς υπήρξε φιλόστοργος πνευματικός πατέρας, και τους καθοδηγούσε με τις συμβουλές του και τους στήριζε με το παράδειγμα του.

Πέθανε ειρηνικά το έτος 608, αφού έζησε 100 χρόνια, κατ’ άλλους 120.
(Τελείται δε η Σύναξις αυτού εν τη μονή αυτού τη ούση πλησίον του Ιπποδρομίου, κατά τον Παρισινό Κώδικα 1594).

Απολυτίκιον.
Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.

 Δοξάζων ο Θεός, την σην γέννησιν Πάτερ, προέγραψε σαφώς, της ζωής σου την χάριν αυτώ γαρ ευηρέστησας, αρετών τελειότητι, όθεν ήστραψας, από του κίονος πάσι, των αγώνων σου, τας αληθείς αντιδόσεις, Αλύπιε Όσιε.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’ .
Ως απαρχάς της φύσεως.
Ως αρετών υπόθεσιν, και Ασκητών καλλώπισμα, η Εκκλησία δοξάζει σε σήμερον, και ανυμνεί σε Αλύπιε· ταις ευχαίς σου παράσχου, τοις τιμώσιν εκ πόθου τας αριστείας σου, και τα παλαίσματα, των δεινών εγκλημάτων εκλύτρωσιν, ως επώνυμος.

Μεγαλυνάριον.
Λιπών χαμαιζήλους διατριβάς, ώφθης ουρανόφρων, εν τω κίονι υψωθείς, όθεν έξω κόσμου, Αλύπιε βιώσας, υπερκοσμίου δόξης, έτυχες Όσιε.