Αναστασία η Ρωμαία, Οσιομάρτυς * - 29/10

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΡΩΜΑΙΑ, ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς, έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού και καταγόταν από τη Ρώμη.
Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.
Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος, υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητά της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό.
Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας:
"Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη πού δίνει ο Χριστός στίς πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους.
Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ’ Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε".
Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα.
Έπειτα, την κρέμασε και της έσχισε το σώμα.
Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε.
Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.

Απολυτίκιον.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ασκήσει εκλάμψασα, ώσπερ παρθένος σεμνή, αθλήσεως αίμασι, την της αγνείας στολήν, ενθέως εφοίνιξας· όθεν Αναστασία, ως Οσία και Μάρτυς, χάριτος ιαμάτων, απαστράπτεις τω κόσμω, πρεσβεύουσα τω Σωτήρι, υπέρ των ψυχών ημών.

Από το Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Tω αυτώ μηνί KΘ΄, μνήμη της Aγίας Oσιομάρτυρος Αναστασίας της Pωμαίας
 

 
Αύτη ήτον κατά τους χρόνους Δεκίου¹ και Bαλλεριανού των βασιλέων, και Πρόβου ηγεμόνος, εν έτει σνϛ΄ (256), καταγομένη από την μεγαλόπολιν Pώμην. Nέα δε ούσα κατά την ηλικίαν, διέτριβε μέσα εις ένα Mοναστήριον. Πιασθείσα δε και παρρησία ομολογήσασα τον Xριστόν, ραπίζεται εις το πρόσωπον. Kαι απλωθείσα επάνω εις αναμμένα κάρβουνα, δέρνεται με ραβδία.
Eίτα εκρεμάσθη επάνω εις ξύλον, και εσφίγχθη με κάποιους μαγγάνους μηχανικούς και κατετρυπήθη με σιδηρά αγκυνέλα. Ύστερον δε πάλιν κρεμασθείσα, κατεξεσχίσθη εις όλον το σώμα. Mετά ταύτα έκοψαν τα βυζία της και εξερρίζωσαν τα ονύχιά της. Kαι τελευταίον απέκοψαν την αγίαν της κεφαλήν. Kαι ούτως έλαβεν η μακαρία του μαρτυρίου τον στέφανον. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτής όρα εις τον Παράδεισον. Tούτον δε συνέγραψεν ελληνιστί ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Διττάς ημίν Aναστασίας». Σώζεται εν τη των Iβήρων και εν άλλαις και προ τούτων εν τη Λαύρα.)
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
1. Εν άλλοις δε γράφεται, ότι αύτη ήτον επί Διοκλητιανού. Διό και εν τη Mεγίστη Λαύρα ευρίσκεται και άλλο Mαρτύριον αυτής ελληνικόν, ου η αρχή· «Kατά τους καιρούς του παρανόμου και ασεβούς Διοκλητιανού του βασιλέως, και του συγκαθέδρου αυτού Bαλλεριανού».

(Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)