Αβέρκιος Επίσκοπος, Ισαπόστολος και Θαυματουργός * - 22/10

ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Ο ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ,
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΑΠΟΛΕΩΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Όταν μελετούμε τον βίο του Αγίου Αβερκίου, Επισκόπου Ιεραπόλεως, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη, έρχονται στη σκέψη μας τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού·
"Ούτω λαμψάτω το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς".

Αυτό πραγματοποιήθηκε φανερώτατα στον βίο του Αγίου Αβερκίου, όταν ο όχλος ξεχύθηκε για να τον θανατώση κι αντί γι’ αυτό, όταν τον είδε να διδάσκη και να θεραπεύη τρεις δαιμονισμένους, εφώναξε·
"Ο Θεός του Αβερκίου είναι ο μόνος αληθινός Θεός!".
Αντί να τον θανατώσουν, οι εξαγριωμένοι ειδωλολάτρες ζήτησαν να κατηχηθούν και να βαπτισθούν!

Μπροστά στην αγιότητα και την ευεργετική καλωσύνη αφοπλίζεται η αγριότης των κακών έτσι, που πραγματοποιείται πάλι ο άλλος εκείνος λόγος του Κυρίου·
"Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην".

Ο Όσιος Αβέρκιος ο Ισαπόστολος και θαυματουργός Επίσκοπος Ιεράπολης έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.
Η άμεπτη ζωή του και η καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει Επίσκοπος Ιεραπόλεως στη Φρυγία.
Το αξίωμα δεν μείωσε το ζήλο του Αβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά.
Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, "ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος" (Μάρκ. θ’, 35) πού σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωσή του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης.

Και ο Αβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι’ αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά θαύματα.
Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης, από πονηρό δαιμόνιο.
Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ο Αβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της Συρίας και Μεσοποταμίας.
Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην Επαρχία των Φρυγών.
Ονομάστηκε Ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Χριστού. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀποστόλων τὸν ζῆλον ἐκμιμησάμενος, τὴ Ἐκκλησία ἐκλάμπεις ὡς ἑωσφόρος ἀστήρ, τὴν θεόσδοτον ἰσχὺν φαίνων τοὶς ἔργοις σοί, σὺ γὰρ θαυμάτων ἱερῶν, τᾶς δυνάμεις ἐνεργῶν, Ἀβέρκιε Ἱεράρχα, πρὸς εὐσέβειας εἰσόδους, τοὺς πλανωμένους καθωδήγησας.

Κοντάκιον.
Ἦχος δ΄. Ὡς ἀπαρχὰς.
Ὡς Ἱερέα μέγιστον, καὶ Ἀποστόλωv σύσκηvοv, ἡ Ἐκκλησία γεραίρει σε ἅπασα, ἡ τῶν πιστὼv Ἀβέρκιε, ἢv ταῖς σαῖς ἰκεσίαις περιφύλαττε μάκαρ, ἀκαταγώvιστον, ἐξ αἱρέσεως πάσης, καὶ ἄσειστοv πολυθαύμαστε.

Μεγαλυνάριον.
Βίω διαπρέπων θεοειδεί, της των Αποστόλων, κατετρύφησας δωρεάς, έργοις παραδόξοις, Αβέρκιε πιστώσας, προς αληθείας δόξαν, τους δεξαμένους σε.