- Δαβίδ ο εν Θεσσαλονίκη, Όσιος *
- Ανθίων, Όσιος *
- Δαβίδ, Οσιομάρτυς *
- Ιωάννης, Επίσκοπος Γοτθίας, Όσιος *
Δαβίδ ο εν Θεσσαλονίκη, Όσιος * - 26/6
4842 εμφανίσεις άρθρου
ΑΓΙΟΣ ΔΑΒΙΔ Ο ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΟΣΙΟΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Όσιος Δαβίδ ήταν από την Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α΄ (527 - 565 μ.Χ.).
Η ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και εργασία για την πίστη του Χριστού. Όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα, ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής.
Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ’ ένα δένδρο. Εκεί, με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα, δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή, απαγγέλλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: «Ὠμοιώθην πελεκάνι ἐρημικῶ, ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ, ἠγρύπνησα καὶ ἐγενόμην ὡς στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματος» (Ψαλμ. ρα΄, 7-8).
Δηλαδή,
Έγινα όμοιος με πελεκάνο, που περνά τις μέρες του στην έρημο. Κατάντησα σαν κλαυσοπούλι που κράζει κλαψιάρικα τη νύκτα σε ερειπωμένο σπίτι. Παρέμεινα άυπνος και έγινα σαν στρουθίο που έχασε το σύντροφό του και μένει μόνο στο ύψος της στέγης.
Πράγματι, ο Όσιος Δαβίδ με την αυστηρή άσκηση κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα πάθη της σάρκας και να γίνει ένας ένσαρκος άγγελος.
Γι’ αυτό και οι Θεσσαλονικείς τον έκριναν σαν τον καταλληλότερο για αντιπρόσωπο τους στον Ιουστινιανό, από τον όποιο θα ζητούσαν Έπαρχο για την πόλη τους.
Στο γυρισμό, ο Όσιος Δαβίδ παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
Ήταν το έτος 540 μ.Χ.
Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τη αγάπη του Λόγου πάτερ πτερούμενος, επί του δένδρου διήλθες αγγελικήν βιοτήν, και εξήνεγκας ημίν καρπούς της χάριτος, εξ’ ων τρυφώντες, νοητώς εκβοώμεν σοι πιστώς, Δαβίδ οσίων ακρότης΄
μη διαλίπης πρεσβεύων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τους ασφαλείς.
Ως μιμητήν, των ουρανίων τάξεων, και αγαθών, των επιγείων πάροικον, επαξίως μακαρίζομεν, σε ώ Δαβίδ θεομακάριστε΄ τον βίον γαρ ως άγγελος ετέλεσας, και θείων δωρημάτων κατετρύφησας, εξ ων και ημίν μετάδος Όσιε.
Μεγαλυνάριον.
Ήνεγκας ως κλήμα εν τη Εδέμ, εστώς υπέρ φύσιν,
επί δένδρου Πάτερ Δαβίδ, βότρυας ηδίστους, ζωής της μακαρίας, δι’ ων αεί ευφραίνεις, τους σε γεραίροντας.